Fatal Affair – To Have and To Hold (2006)
Regie: Terry Ingram | 90 minuten | drama, thriller | Acteurs: Justine Bateman, Sebastian Spence, Jessica Lowndes, William MacDonald, Derek Hamilton, Colin Lawrence, William Stewart, Sharon Taylor, Haley Guiel, Derek Green, Debra Donohue, Christine Willes, Kendall Cross, Victoria Anderson, Steve Archer, Michael Mitchell, Marsha Regis, Donna Yamamoto, Jenny Mitchell, Mark Gash, Susan Milne, Donna White, Michael Daingerfield, Andrea Morrow
Deze Amerikaanse televisiefilm is gemaakt in de lijn van films als bijvoorbeeld ‘Fatal Attraction’. Er komt een derde persoon in het leven van een gelukkig echtpaar, en zodra de affaire wordt verbroken, ontstaat de ellende. Hoewel de titel, van al dit soort films, al veel van het verhaal prijsgeeft, is het thema vaak voldoende om een boeiende film te creëren.
‘Fatal Affair’ slaagt er in om nieuwe wending aan het bekende verhaal te geven, en daarmee verrast de film de kijker. Overigens is deze verrassende plotwending wel de enige reden om de film uit te kijken, op andere vlakken wordt namelijk zeer matig gescoord. Zo start de film uiterst traag en duurt de intromuziek zo lang dat je als kijker het gevoel krijgt dat je te maken hebt met een soap, in plaats van met een spannende film. De muziek en achtergrondgeluiden zijn zo doorzichtig, bijna alsof het een hoorspel betreft, dat het geen spanning toevoegt, maar eerder ontneemt. En ook de acteerprestaties zijn zeer beperkt. Al moet wel opgemerkt worden dat Justine Bateman (die het zusje van Alex Keaton – Michael J. Fox – in de serie “Familie Ties” speelde) overtuigend is in de metamorfose van Meg, van gelukkige, carrière makende, huisvrouw naar een verbitterd en in zichzelf gekeerd slachtoffer.
In het verhaal staan drie relaties centraal. De relatie tussen het gelukkige echtpaar Meg en Tom, de affaire tussen Tom en Lisa en als laatste de verbroken relatie van Lisa en haar ex-vriend. Helaas ontbreekt bij alle drie de relaties de chemie tussen de geliefden, waardoor echte overtuigingskracht ontbreekt. Als kijker kun je je daarom niet verplaatsen in de daden die de personen (uit liefde) verrichten. Ook worden de personages en relaties niet voldoende uitgewerkt, waardoor er vragen ontstaan bij de kijker over de werkelijke motieven voor hun manier van handelen. Verder worden de emoties horende bij de daders, slachtoffers en relatieperikelen bijna niet in beeld gebracht, en dit is een gemiste kans. Juist met deze emoties, behorend bij de liefde, maar ook bij het geweld, zou de kijker zich misschien identificeren en kan de aandacht voor de film worden vastgehouden en geprikkeld.
Gelukkig is er wel de interessante, onverwachte plotwending in het verhaal, waardoor je als kijker toch nog geboeid blijft. De originaliteit hiervan is genoeg om ‘Fatal Affair’ tot het einde uit te zien, maar desondanks scoort de film in totaliteit geen ruime voldoende.
Sharon Vonk