Grandma’s Boy (1922)

Regie: Fred C. Newmeyer | 56 minuten | komedie, familie | Acteurs: Harold Lloyd, Mildred Davis, Anna Townsend, Charles Stevenson, Dick Sutherland, Noah Young

Een jongeman wordt al sedert zijn vroegste jeugd door alles en iedereen gepest. Hij is veel te zachtaardig voor de wereld en durft niet te vechten, zelfs niet om te voorkomen dat zijn brood tijdens de schoolpauze wordt afgepakt of als later een bullebak (Charles Stevenson) de aandacht voor zijn meisje (Mildred Davis) op een oneigenlijke manier opeist. Bang druipt hij af en niets lijkt hem te kunnen helpen. Als een agressieve zwerver het huis van zijn grootmoeder en hem onveilig maakt, moet zijn grootmoeder in actie komen en de onverlaat verjagen waardoor de jongen een nog grotere hekel aan zichzelf krijgt, maar zijn lafheid raakt hij niet kwijt.

Hij is dan ook opgelucht als de sterren voor tijdelijke deputies op zijn als de sheriff bij hem is aanbeland. Met een grote posse zal er jacht worden gemaakt op de zwerver die intussen een overval heeft gepleegd en vuurwapen gevaarlijk is. Maar de bullebak die hem al vanaf zijn vroegste jeugd treitert weet hem zijn ster op te dringen en de jongen moet hem wel accepteren wil hij niet afgaan tegenover zijn liefje. Zijn grootmoeder vertelt hem dan dat zijn opa ook aan extreme verlegenheid grenzend aan lafheid leed, maar dat hij hiervan is genezen door een amulet met magische krachten. Met een plechtig gebaar overhandigt ze hem nu dit kostbare kleinood.

‘Grandma’s Boy’ begint nogal zoetsappig en iets te langdradig met de pesterijen uit de jeugd van de jongen en het idyllische samenzijn met het meisje op wie hij verliefd is en hoe lief en zachtaardig hij wel niet is. Maar gelukkig wordt het al snel veel beter als zijn grootmoeder, een piepklein vrouwtje maar erg doortastend, de zwerver heeft verjaagd en uitvoerig het verhaal vertelt van zijn grootvader (ook gespeeld door Harold Lloyd) ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog. Dan kan Harold Lloyd weer excelleren met zijn ongelooflijke gevoel voor timing en kleine, maar o zo goed doordachte gebaren.

Erg mooi gespeeld is als de jongen niet alleen de zwerver maar ook de plaaggeest vanaf zijn vroegste jeugd te lijf durft te gaan met behulp van het amulet, maar totaal in paniek over de grond schuift als hij merkt dat hij het kleinood in het heetst van de strijd is kwijtgeraakt. Prachtig hoe kwetsbaar hij dan is, letterlijk van het ene op het andere moment een in elkaar geschrompeld insekt. Een ander staaltje fraai acteerwerk is als hij aan het eind van zijn avonturen zo’n echte kerel is geworden dat hij zijn liefje op een bijna agressieve manier ten huwelijk vraagt, alsof hij door een testosteron bom is getroffen. Je schiet in de lach, maar raakt tegelijkertijd ontroerd en dat is natuurlijk precies het gewenste effect.

Diana Tjin-A Cheong