Helga, She Wolf of Stilberg – Helga, la louve de Stilberg (1977)
Regie: Patrice Rhomm | 93 minuten | actie, drama, thriller, erotiek | Acteurs: Patrizia Gori, Malisa Longo, Richard Lemieuvre, Dominique Aveline, Alban Ceray, Jacques Marbeuf, Jean Cherlian, Claude Janna, Olivier Mathot, Carmelo Petix, Françoise Maillot, Pamela Stanford, Catherine Leno, Didier Faya
Je kunt het zo gek, fout, of politiek incorrect niet bedenken, of het is op celluloid vastgelegd. Zo zijn er vele soort exploitatiefilms, waarin soms geweld wordt verheerlijkt en dan weer vrouwen worden uitgebuit, puur om tegemoet te komen aan de sensatiezucht van de kijker. In de jaren zeventig verscheen er een bijzonder impertinente film genaamd ‘Ilsa, She-wolf of the SS’, die seksueel getinte martelingen toonde in de context van de Tweede Wereldoorlog. Smakeloos maar toch ook wel interessant vanuit een argumentatief standpunt. Want is dit soort exploitatie nu verwerpelijker dan normaal gesproken? Is het tonen van sadistische martelingen voor seksueel genot niet altijd afkeurenswaardig? Het staat buiten kijf dat een dergelijke film niet voor iedereen geschikt is en als pure exploitatiefilm doet de film gewoon zijn werk goed. Liefhebbers van het genre krijgen dan ook wat ze willen. Er zaten veel scènes met bloot, seks, en gruwelijke vondsten op martelgebied in de film en het had de “juiste” pulpachtige, over-de-top sfeer, met een erg voluptueuze en uitbundige actrice in de rol van het titelpersonage. Na het succes – in zekere kringen – van deze film, zijn er, uiteraard, nog vele films uitgekomen die deze formule tot in den treuren poogden uit te melken. Één daarvan is ‘Helga, She Wolf of Stilberg’. Het resultaat is teleurstellend.
Het verhaal bevat een kop en een staart, en zelfs een verrassend laatste shot, maar eigenlijk is er verder weinig positiefs over de film te vermelden. Ja, er zijn regelmatig blote borsten in de film te zien – vooral van het titelpersonage – maar zowel op het gebied van seks als dat van geweld is ‘Helga’ behoorlijk tam. Zo vindt het grote seksuele moment tussen Helga (Malisa Longo) en haar voornaamste gevangene onbegrijpelijk genoeg buiten beeld plaats, en beperken de “martelingen” zich tot wat ruw zoenwerk, wat gegooi en getrek, en bewerkingen met zweepjes waar de gemiddelde sm-er nog niet voor uit zijn bed komt. Shockerend is de film dus nergens en nadat de naakte lichamen van Helga en haarvoornaamste gevangene Lisbeth (Patricia Gori) – de dochter van een rebel/oppositieleider – in beeld zijn gekomen, heb je alles wel gezien. Eigenlijk is het meest prikkelend nog de aanblik van Lisbeth in hooggehakte zwart leren laarzen, die ze in de film altijd aanheeft.
Lisbeth is sowieso het meest aantrekkelijke personage om naar te kijken, met name vanwege haar sensuele uitstraling. Helga gaat vaak uit de kleren en loopt continu met een zweepje in de rondte, maar ze doet haar titel van shewolf eigenlijk geen eer aan. Ze doet stoer maar komt niet overtuigend over als dominante kenau. Ook is ze wat te vaak (letterlijk) met zichzelf bezig op haar kamer en laat ze haar macht te weinig gelden.
Er mankeert veel aan ‘Helga, She Wolf of Stilberg’. Van de gerecyclede/gekopieerde shots en scènes tot de lachwekkend onfunctionele naaktscènes, slechte bewaking van het kamp, en onafgemaakte verhaallijntjes of set-ups. Zelfs als nazi-exploitatiefilm kan ‘Helga’ zijn belofte niet waarmaken. Terwijl in het hoofdmenu van de dvd overal hakenkruisen te vinden zijn en er duidelijk associaties met de Tweede Wereldoorlog opgeroepen moeten worden, durft de film niet letterlijk hiernaar te verwijzen. De karakteristiek roodzwarte bandjes om de armen laten een onbekend logo zien van een onbekende politieke organisatie, die een president heeft en geen führer. Misschien zijn dit soort vage associaties nog wel verwerpelijker dan de directe, aangezien er nu duidelijk gebruik wordt gemaakt van de herinnering aan deze periode terwijl er iets anders gepretendeerd wordt. De film mist zodoende op echt alle vlakken overtuigingskracht. Zelfs als softerotiek niet. Wie behoefte heeft aan bloot kan dan nog beter de vele “special interest”-telefoonreclames bekijken die laat op de avond bijna iedere televisiezender domineren.
Bart Rietvink