Here We Are (2020)

Regie: Nir Bergman | 94 minuten | drama | Acteurs: Shai Avivi, Noam Imber, Smadi Wolfman, Efrat Ben-Zur, Amir Feldman, Sharon Zelikovsky, Natalia Faust, Uri Klauzner, Avraham Shalom Levi, Omri Levi, Avi Madar, Rony Gammer, Davit Gavish, Yaron Levi Sabag, Omri David, Guilad Hazav

De eindscène van ‘Here We Are’ zal niemand onberoerd laten. Ook daarvóór wordt geregeld emotioneel flink aan de boom geschud. ‘Here We Are’ van regisseur Nir Bergman is een hartverwarmend, empathisch drama over de liefde van een vader voor zijn zoon.

Aharon (Shai Avivi), een gescheiden vijftiger, is gestopt met zijn grafische werk om zich volledig te wijden aan de zorg voor zijn autistische zoon Uri (Noam Imber). Echter, volgens de ex-vrouw van Aharon en conform een uitspraak van de rechtbank, is het tijd voor de bijna volwassen Uri om begeleid zelfstandig te gaan wonen. De koppige Aharon wil echter van geen wijken weten. In zijn optiek is hij de enige die zijn zoon precies en ten volle begrijpt. Het lijdend voorwerp, Uri, verlaat zich volledig op hem en de twee lijken onafscheidelijk.

Ondanks de smeekbeden van zijn ex Tamara (Smadar Wolfman) om hem naar het zorgvuldig uitgekozen nieuwe tehuis te brengen, besluit Aharon eenmaal onderweg met Uri op een roadtrip te gaan. Tijdens de trip, op een bijna lege beurs, doen de twee een paar adressen aan. Ze gaan op bezoek bij een oude studievriendin van Aharon, bij Aharons broer en ze doen een dagje strand. Aharon merkt echter gaandeweg dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Doordat Uri soms onverwachte strapatsen uithaalt, lopen de spanningen op. De vraag is: Hoe lang wil Aharon zijn zoon nog dichtbij zich houden en ten koste van wat? Is Uri degene die de onvermijdelijke scheiding niet ziet zitten of is vader Aharon er zelf nog niet aan toe?


In ‘Here We Are’ wordt zeer realistisch geacteerd. Zowel de vader, de zoon én de ex komen goed tot hun recht binnen het subtiele scenario. Regisseur Bergman bedient zich nergens van stereotypen en ook het op de loer liggende valse sentiment wordt vakkundig vermeden. We zien een vader die worstelt met loslaten. En we zien en zoon die houdt van sterretjespasta, pizza, honden en zijn twee goudvissen. Als zijn moeder met nieuwe T-shirts aan komt zetten, vraagt Uri: “Papa, hou ik van de kleur geel?” En als hij een antwoord van zijn vader niet vertrouwt, horen we het vragende “Grapje? De twee hebben een onlosmakelijke band, maar wie omarmt als eerste de onvermijdelijke realiteit die zich aandient?

‘Here We Are’ laat zich het beste omschrijven als een fijnzinnige, aandoenlijke roadmovie. Een gevoelige film die veel kijkers verdient, al is het maar om enige clichés omtrent autisme weg te kunnen nemen.

Ruud Stift

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Movies That Matter Festival 2021
Bioscooprelease: 7 oktober 2021
DVD-release: 23 februari 2022