Identity Thief (2013)

Regie: Seth Gordon | 111 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Jason Bateman, Melissa McCarthy, Jon Favreau, Amanda Peet, T.I., Genesis Rodriguez, Morris Chestnut, John Cho, Robert Patrick, Eric Stonestreet, Jonathan Banks, Ryan Gaul, Steve Mallory

‘Identity Thief’ is een mislukte komedie waarin de sullige Sandy Patterson (Jason Bateman) erachter komt dat zijn identiteit is gestolen door de oplichtster Diana (Melissa McCarthy) en hij vanuit Colorado naar Florida reist om haar te vinden.

Sandy zat jarenlang op een dood spoor bij zijn bedrijf, waar zijn stereotiepe slechte baas Harold Cornish (Jon Favreau) alleen bonussen uitkeert aan de partners en is met een paar collega’s een eigen zaak begonnen. Hij wordt gebeld door een vrouw die hem vertelt dat iemand zijn identiteit probeerde te stelen. Ter controle vraagt zij hem om zijn persoonlijke gegevens. De braverik Sandy geeft prompt zijn naam, geboortedatum en sofinummer door en uiteraard wordt dan pas zijn identiteit gestolen.

Korte tijd later blijken zijn creditcards niet meer te werken door Diana’s – niet haar echte naam – extravagante uitgaven en heeft hij ineens een berg aan schulden. Zijn nieuwe baas Daniel (John Cho) heeft Sandy daarop ontslagen, omdat hij met de accounts van klanten werkt en een financieel risico vormt. De politie zegt weinig te kunnen doen en zijn zwangere vrouw Trish (Amanda Peet) en hun twee dochters hebben het financieel zo al moeilijk genoeg. Sandy denkt dat als hij Diana kan overhalen om met hem mee terug te gaan naar Denver en een verklaring af te leggen, hij misschien zijn baan terug kan krijgen – en zijn eigen leven.

De opzet heeft een enorme potentie voor een goede komedie, vol met misverstanden, hindernissen en knotsgekke situaties. Aan de getalenteerde cast zou het ook niet moeten liggen: Bateman kan zowel de rol van “straight man” of aangever spelen, als die van lichtelijk gestoord type. McCarthy heeft een goede timing en de lach aan haar kont hangen. Toch werkt ‘Identity Thief’ totaal niet, zijn de grappen dun gezaaid en vaak ook nog eens pijnlijk onleuk. Hierdoor lijkt de speelduur eindeloos te duren en voelt het als een opluchting als de film met een voorspelbare climax als een nachtkaars uit is gegaan.

De plot is halfbakken uitgevoerd, met rare subplots waarin gangsters Julian (Tip “T.I.” Harris) en Marisol (Genesis Rodriguez) én een schimmige premiejager (Robert Patrick met een groezelige baard) ook achter Diana aanzitten. Tevens kent de film een overbodige serieuze ondertoon die op het sentiment van de kijker moet inspelen, zonder daar maar één seconde in te slagen.

Bateman is zo’n goedzak, dat Diana’s acties haar personage alleen maar onsympathiek maken. Als ze bijvoorbeeld haar menselijke kant laat zien, nadat ze onderweg de eenzame Big Chuck (Eric Stonestreet) heeft verleid, komt dat voor de kijker veel te laat en heb je allang teveel medelijden met Chuck om Diana’s inkeermomentje positief te beoordelen. Niet alleen gedraagt ze zich als een teek, ze roept ook ongeveer net zoveel sympathie op. Dodelijk voor een film, die in essentie een “buddy” film is, waarin twee tegenpolen samen het beste moeten maken van een vervelende situatie. Origineel is het allerminst en van de honderden keren dat Hollywood een film heeft uitgebracht met dit concept, is het ook honderden keren beter gedaan.

Regisseur Seth Gordon (die eerder het matige Horrible Bosses’ en afleveringen van sitcoms regisseerde) laat zijn film maar doorsudderen zonder richting en met lange periodes waarin er niets te lachen valt. Jon Favreau wordt onbegrijpelijk genoeg opgevoerd voor welgeteld één scène (feitelijk een nutteloze cameo) die moet aangeven hoe doortrapt Sandy’s oude werkgever is. Heeft het verder enige relevantie voor de plot? Nou ja, marginaal, als Sandy en Diana een poging doen om Harolds identiteit te stelen. Wat, Sandy doet hetzelfde wat hem in de problemen heeft gebracht? Ja, maar Harold was een rotzak, dus dan geeft het niet. Tja, wie denkt daarmee weg te komen en tegelijk een moralistisch vingertje (“iedereen verdient een tweede – of derde – kans” en “ja, ik ben crimineel, maar ik heb een moeilijke jeugd gehad”) opheft, maakt zich belachelijk.

‘Identity Thief’ is een vreselijke miskleun. Toegegeven, McCarthy en Bateman zijn goed genoeg om een paar verspreide grinnikjes op te wekken, maar die zijn op de vingers van één hand te tellen. En dat is niet best. Om onbegrijpelijke redenen bleek de film ook nog een aardig succes in de bioscoop. In ons land werd er minder dan een half miljoen euro verdiend, maar wereldwijd haalde de film 173 miljoen op bij een budget van 35 miljoen. Dat is 173 miljoen meer dan ‘Identity Thief’ eigenlijk verdiende.

Hans Geurts

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 18 april 2013
DVD- en blu-ray-release: 14 augustus 2013