Il primo giorno della mia vita (2023)

Recensie Il primo giorno della mia vita CinemagazineRegie: Paolo Genovese |122 minuten | komedie, drama | Acteurs: Toni Servillo, Valerio Mastandrea, Margherita Buy, Sara Serraiocco, Gabriele Cristini, Vittoria Puccini, Lino Guanciale, Elena Lietti, Lidia Vitale, Thomas Trabacchi, Antonio Gerardi, Giorgio Tirabassi, Davide Combusti, Fabiola Morabito, Andrea di Felice, Emanuele Macone, Alessandro Tiberi

Nacht in Rome. De regen valt met bakken uit de hemel, de straten zijn verlaten. Ergens op zo’n verlate straat staat een auto, de bestuurder is uitgestapt, de jonge vrouwelijke passagier kijkt ongeduldig uit het raampje. Niet veel later klinkt een schot. De bestuurder komt terug, waarna nog twee passagiers instappen, een man en een vrouw. Ze rijden naar een hotel, een hotel dat ooit chic was maar nu is uitgestorven, op een piepjonge gast na. Wie zijn die mensen en wat doen zij in dat hotel?

Het antwoord op die vraag is even bizar als prikkelend. De hotelgasten zijn vier mensen die kort ervoor zelfmoord hebben gepleegd. De bestuurder die hen naar het hotel heeft gebracht is hun gids in het niemandsland tussen leven en dood. Hij zal ze zeven dagen lang aan de hand nemen, zeven dagen lang proberen te laten zien dat het leven toch echt de moeite waard is. En terwijl de dode gasten door Rome dwalen, niet zichtbaar voor de levenden, begin je als kijker te vermoeden dat de zelfmoordenaars nog steeds iets te verliezen hebben.

Dit magisch-realistische verhaal komt uit de koker van Paolo Genove, de Italiaanse regisseur die eerder verraste met inventieve films als ‘Perfetti sconosciuti’ en ‘The Place’. Net als die films is ‘Il primo giorno della mia vita’ een combinatie van intelligent amusement en warmbloedig drama. En net als in die films bulkt het toch al sterke verhaal van de inventieve wendingen, originele vondsten en onverwachte ontmoetingen. Als kijker moet je wel blijven opletten, want lang niet alles wordt uitgelegd.

De lessen die de zelfmoordenaars krijgen zijn even eenvoudig als trefzeker. Om hen te laten beseffen dat geluk (en ongeluk) altijd iets tijdelijks is, krijgen ze een magische nachtelijke ‘lichtshow’ te zien. Om ze opnieuw te laten genieten van zaken die vanzelfsprekend lijken, krijgen ze de eerste dag te horen dat ze niks meer mogen eten. Wanneer een paar dagen later een copieuze maaltijd volgt die ze wél mogen eten, dringt ook het verpletterend besef van dergelijk kleinschalig geluk weer tot ze door.

Iets minder geslaagd zijn het iets te zoete einde en de nu en dan opduikende tegeltjeswijsheden. Toch is ook deze Genovese weer een heerlijk inventieve, intelligente, redelijk diepgaande en smaakvolle film geworden. Met prima acteerwerk en sfeervolle beelden van Rome. Aanrader dus, en niet alleen voor mensen die het leven even niet zien zitten.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 augustus 2023