Innocence (2000)

Regie: Paul Cox | 94 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Julia Blake, Charles Tingwell, Terry Noris, Robert Menzies, Bud Tingwell, Marta Dusseldorp, Kristine van Pellicom, Kenny Aernouts, Chris Haywood, Norman Kaye, Joey Kennedy, Liz Windsor, Dawn Klingberg, Peter Berger, Kate Roberts, Michaela Cantwell, Kyra Cox, Carmel Johnson, Rory Walker, Mary Bleby, Tommy Darwin, Lucy Slattery, Angela Noack, Christine Danton, Jan Dyck, Peter Gaetjem, Kerryn Schofield

‘Innocence’ is een tragikomedie met een romantische inslag die vooral gaat over de complicaties bij en de gevolgen van verliefdheid op latere leeftijd. Een man (Andreas) en een getrouwde vrouw (Julia) waren meer dan veertig jaar geleden verliefd op elkaar. Julia is nu getrouwd, maar haar huwelijk kent geen passie of liefde.

Andreas (Charles Tingwell) is een gepensioneerd organist en al dertig jaar weduwnaar. Lang geleden was hij in Europa verliefd op Claire (Julia Blake), hun gepassioneerde relatie liep stuk. Andreas ontdekt dat Claire, net als hij, in dezelfde stad in Australië woont. Zij is niet gelukkig in haar vastgeroeste huwelijk. Andreas schrijft haar een brief en stelt voor haar te ontmoeten. Claire gaat daarop in, wetende dat zij een risico neemt. Zij ontdekken dat beiden eigenlijk nog steeds bijzonder op elkaar gesteld zijn en de liefde bloeit direct fel en hevig op. Direct ontstaat er ook een hevig seksueel spanningsveld. Het verlangen naar elkaar is intens, in Claire’s huwelijk ontbreekt al vele jaren elke vorm van seksualiteit. Zij bloeit op en staat in vuur en vlam.

Haar huwelijk met John (Terry Norris) is al lange tijd uitgedraaid op een uitgebluste en eigenlijk meer verzorgingsrelatie, waar zij in hoge mate ongelukkig over is. John ziet dat op geen enkele wijze in, hij heeft immers zijn vele hobby’s. Het leven is goed voor hem en zijn huwelijk ook. John is geheel onontvankelijk voor de gevoelens van Claire.

Als Claire de nacht met Andreas heeft doorgebracht, wil zij dit opbiechten aan John. Zij vindt dat zij na zoveel huwelijksjaren geen geheimen voor hem kan hebben. John wil en kan deze bekentenis gewoonweg niet geloven, hij denkt dat zij een grap maakt. Als de relatie tussen Andreas en Claire steeds heviger wordt, neemt hij contact op met zijn zoon die huisarts is. John denkt dat Claire gewoon ziek is, een vrouw die op die leeftijd verliefd wordt is toch ziek? Kan zijn zoon geen psychische hulp bieden voor deze ‘kwaal’?

Claire gaat steeds verder en verlaat John uiteindelijk. Diens ongeloof slaat om in hevige jaloezie en woede. Moet hij nu de rest van zijn jaren alleen doorbrengen? Claire is echter helemaal vrij van haar eerdere terughoudendheid en laat de consequenties voor wat ze zijn. Wat familie, vrienden en kennissen ook mogen denken, zij is verliefd en gaat volledig voor haar nieuwe passie en geliefde. Hoe dichter je de dood nadert, hoe intenser de liefde moet zijn.

Andreas komt er inmiddels achter dat hij een terminale vorm van kanker heeft, maar laat zich niet behandelen. Zijn laatste maanden in alle passie met Claire delen is alles wat hij wil. Niemand mag van zijn kwaal weten, Claire heeft zijn leven weer inhoud gegeven. Claire blijkt echter ook haar eigen medische kwalen te hebben.

Hoe hevig is hun liefde, hoe groot zijn de gevolgen van hun keuze en waar eindigt dit? Vragen die in dit kader uiteraard niet beantwoord mogen worden, daarvoor moet de film gezien worden.

‘Innocence’ is zeker geen melodramatische film, dat had het makkelijk kunnen worden. Er zitten mooie momenten van humor in, terwijl het tegelijkertijd een warme film is die Andreas en Claire met veel sympathie neerzet. Een film over verliefdheid op latere leeftijd en de taboes die dat met zich meebrengt. Het drama en de dilemma’s zijn goed uitgewerkt evenals de karakters van Andreas en Claire, die zich als jonge honden gedragen en rondlopen met de bekende vlinders in hun buik. Het is in deze setting bijna onvermijdelijk dat de rol van John wat sterk neergezet wordt, hij is immers die oude knorrepot die zich als een verongelijkt kind moet gedragen. Dit is zeker geen tekortkoming in het verhaal, het hoort nu eenmaal bij de loop der dingen. De drie hoofdrolspelers zetten een uitstekende en realistische rol neer met sterke acteerprestaties.

Regisseur Paul Cox, die in Nederland is geboren en op zijn 22e naar Australië emigreerde, heeft een gevoelvolle film gemaakt over de gevoelens van oudere mensen die opnieuw verliefd worden en die hun sterke seksuele gevoelens onderkennen. Een sympathieke en warme film die qua scenario makkelijk had kunnen ontaarden in een simpel melodrama. Toch is de film juist in al zijn bescheidenheid van dit kleine verhaal met kleine bezetting een sterke aanrader. Ontroerend en openhartig, warm en weldadig.

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 23 mei 2002