Jack and Jill (2011)

Regie: Dennis Dugan | 90 minuten | komedie | Acteurs: Adam Sandler, Katie Holmes, Al Pacino, Elodie Tougne, Rohan Chand, Eugenio Derbez, David Spade, Nick Swardson, Tim Meadows, Allen Covert, Norm MacDonald, Geoff Pierson, Valerie Mahaffey, Gary Valentine, Dana Carvey, Regis Philbin, Gad Elmaleh, Shaquille O’Neal, Drew Carey, John McEnroe, Christie Brinkley, Michael Irvin, Bill Romanowski, Dennis Dugan, Rob Schneider

Acteur Adam Sandler weet van geen stoppen. Hij speelt in de ene komedie na de andere, vaak films die hij zelf produceert. ‘Jack and Jill’ is na eerder al onder andere ‘I Now Pronounce You Chuck and Larry’ (2007) en ‘Grown Ups’ (2010) de volgende in de lange reeks komedies waarin hij de hoofdrol speelt. Het probleem van alle voorgaande films is dat ze vooral uitblinken op het gebied van middelmaat. Een wel heel simpel verhaal, een grote mate van voorspelbaarheid en flauwe humor zijn de grootste gebreken van de meeste Adam Sandler komedies. Wat dat betreft past ‘Jack and Jill’ perfect in dit rijtje thuis. Verontrustender is dat vergeleken met ‘Jack and Jill’ eerdergenoemde komedies best acceptabel te noemen zijn…

Het verhaal gaat over Jack (Adam Sandler) en zijn tweelingzus Jill (ook Adam Sandler). Jack kan Jill niet uitstaan en kijkt er dan ook elk jaar enorm tegenop dat Jill langskomt met Thanksgiving. Ook dit jaar is er helaas voor Jack weer geen ontkomen aan en zijn zus Jill moet hoe dan ook weer vier dagen bij zijn familie doorbrengen. Dit leidt zoals te verwachten tot veel confrontaties tussen de twee omdat Jill, zij het onbewust, het bloed onder Jacks nagels haalt.

De basis van dit verhaal, hoe simplistisch het ook is, zou best tot een acceptabele komedie kunnen leiden, maar het gaat meteen al mis. Dit komt met name door de keuze om Adam Sandler zowel Jack als Jill te laten spelen. Waarom ervoor gekozen is om hem naast Jack ook een vrouwelijk personage te laten spelen blijft gissen. Dat het een keuze van de makers is geweest die dramatisch uitpakt, staat echter als een paal boven water. Los van het feit dat Jill er wel heel absurd uitziet (je ziet duidelijk dat het geen ‘echte’ vrouw is), is het met name de stem die het personage de das omdoet. Je moet een man nou eenmaal geen vrouwenstem laten imiteren en zeker niet negentig minuten lang. Het resultaat is een onthutsende vertoning waardoor je je afvraagt of de film überhaupt wel de intentie heeft om serieus genomen te worden. Het feit dat Jack en Jill ook nog eens regelmatig in dezelfde scènes spelen en met elkaar praten zorgt ervoor dat je extra duidelijk hoort dat het in allebei de gevallen om dezelfde stem gaat. Hierdoor voelt het, ondanks dat Jack ook behoorlijk vervelend is (een typisch Adam Sandler karakter), als een verademing wanneer Jill even uit beeld is, zodat je even niet naar het schorre, lage geschreeuw hoeft te luisteren. Met het spelen van Jill zet Sandler één van de meest bedroevende acteerprestaties in tijden vertoond neer.

Er is ook verder maar weinig positiefs over ‘Jack and Jill’ te melden. Want los van de slechte acteerprestatie van Adam Sandler als Jill, schiet de film op alle andere fronten ook tekort. Het verdere verhaal is flinterdun. Om het reclamebedrijf waar Jack werkt te redden, moet er een commercial met niemand minder dan Al Pacino in de hoofdrol gemaakt worden en Jack moet hem hiervoor zien te strikken. Waarom een acteur als Al Pacino ervoor gekozen heeft om in een film van dit niveau mee te spelen is overigens ook gissen.

Het einde van de film is ongelooflijk clichématig en voorspelbaar, daarnaast is de humor beneden elk niveau (alles wat de onhandige Jill doet, mislukt uiteraard hopeloos en het feit dat er een scène is waarin minutenlang scheten worden gelaten zegt genoeg over de kwaliteit van de grappen). Het is dan ook de vraag wie er op deze film zit te wachten. Zelfs voor een Adam Sandler film is dit een nieuw dieptepunt. In een scène in het begin van de film, als Jill net gearriveerd is en de familie met haar allen dineert, weet één van de gasten het heel treffend te verwoorden. Na een lange discussie tussen Jack en Jill staat hij op met de woorden: “Ik ga weg, dit is me allemaal te gênant.” Onbewust is hiermee ook het vervolg van de film perfect samengevat.

Martijn Scheepers

Waardering: 0.5

Bioscooprelease: 2 februari 2012
DVD- en blu-ray-release: 20 juni 2012