L’envol (2022)
Regie: Pietro Marcello | 100 minuten | drama, geschiedenis | Acteurs: Juliette Jouan, Raphaël Thiéry, Noémie Lvovsky, Louis Garrel, Yolande Moreau, François Négret, Ernst Umhauer, Inès Es Sarhir, Antonin Stahly Viswanadhan, Athénaïs Sifaoui-Blanc, Bernard Blancan, Arthur Orcier
De ene familie is de andere niet. Wanneer Raphaël terugkeert uit de Eerste Wereldoorlog, treft hij zijn babydochtertje Juliëtte aan in de boerderij van de verarmde weduwe Adeline. De overleden vrouw van Raphaël was in dienst van Adeline terwijl in dezelfde boerderij ook nog de familie van edelsmid Marek woont. In deze arme maar harmonieuze surrogaatfamilie groeit Juliëtte op, terwijl vader Raphaël in het nabijgelegen dorp de kost verdient. Maar de familie merkt al snel dat zij als gevaarlijke buitenstaander wordt gezien door het dorp.
In het bijzondere Franse drama ‘L’envol’ volgen we Juliëtte vanaf haar kinderjaren tot aan de jaren als jonge vrouw. Ze is een gevoelig kind dat mooi kan zingen, niet te beroerd is om hard te werken en het beste met iedereen voor heeft. Ze is ook een knappe meid, een magneet voor het lompe manvolk van het dorp. Gelukkig heeft de lokale waarzegster haar al gerustgesteld: op een dag zal zij worden meegevoerd naar een beter leven.
Deze adaptatie van een oud Russisch verhaal stelt qua plot niet zo veel voor, maar dat gemis wordt ondervangen door de manier van vertellen. Hoewel het tempo laag is, vertellen de losse scènes vaak binnen enkele seconden een heel verhaal. Tien seconden van een begrafenis, tien seconden in een speelgoedwinkel, tien seconden pestende kinderen. Daarnaast wordt steeds op tijd een nieuw element ingebracht om de boel op gang te helpen. Wanneer we de omgeving van het dorp eindelijk beu zijn, vertrekken we voor een tijdje naar de stad. Wanneer we de stilstaande handelingen zat worden, komt als een voortijdige deus ex machina plots een vliegmachine een noodlanding maken. Met alle gevolgen van dien.
Die afwisseling vinden we ook in de vorm en stijl. Het beeldformaat wijkt lichtjes af van wat we gewend zijn, zonder aan visuele schoonheid in te boeten. Verder zien we een mooi gekaderd dansje, een plotselinge animatie en ingekleurde archiefbeelden uit de jaren vlak na WO I. Die beelden geven de film een speelsheid die mooi afsteekt tegen de steeds aanwezige dreiging die over Juliëtte en haar familie hangt.
Acteurs en actrices zetten hun beste beentje voor, er zijn wat fijne muzikale intermezzo’s en het verhaalt vaart naar een passend einde. Daarmee is ‘L’envol’ een ietwat rafelige variant van klassiekers als ‘Jean de Florette’ en ‘Manon des Sources’, ook films die in het Franse interbellum spelen. Minstens zo sfeervol, bijna zo sterk.
Henny Wouters
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 20 juli 2023