L’hiver dernier (2011)

Regie: John Shank | 103 minuten | drama | Acteurs: Vincent Rottiers, Anaïs Demoustier, Florence Loiret Caille, Aurore Clément, Michel Subor, Carlo Brandt

Lucky Luke mag dan het patent hebben op het liedje, twintiger Johann in ‘L’hiver dernier’ is écht een poor lonesome cowboy. Opgegroeid op en vergroeid met het Franse platteland waar de boerderij van zijn vader, opa, en diens voorvaderen staat, is hij tot niets anders in staat dan het uitvoeren van het boerenvak. Zijn kudde koeien is hem net zo lief als zijn beeldschone vriendin Julie (Anaïs Demoustier). Met die laatste bedrijft hij zwijgzaam en teder de liefde. Johann is überhaupt niet zo’n prater, maar gelukkig voor de kijker wordt de rol van de binnenvetter vertolkt door de weergaloze Vincent Rottiers, die een scala aan emoties op zijn gezicht weet te toveren. In de handen van deze veelbelovende acteur (hij werd al twee keer genomineerd voor een César in die categorie) wordt Johann een geloofwaardig persoon met veel nuances en diepere lagen.

Johann heeft het, zoals zoveel boeren, moeilijk: zijn boerderij maakt onderdeel uit van een coöperatie, maar in tegenstelling tot de andere leden verzet hij zich met hand en tand tegen veranderingen: het voorstel van rijke landeigenaar Hélier (Michel Subor) om kalveren te verkopen aan Italië, voor een hogere prijs weliswaar, wordt door hem resoluut van de hand gedaan. Na een behoorlijk verwoestende brand gaat de jonge boer ervan uit dat de jarenlange verzekeringspremies niet voor niets zijn betaald, maar een overijverige verzekeringsexpert gooit roet in het eten en Johann kan naar zijn centen fluiten. Dan is er ook nog zijn zwakbegaafde zus Marie (Florence Loiret Caille), voor wie hij graag wil zorgen, maar die taak groeit hem eveneens boven zijn hoofd. De rekeningen stapelen zich op en  Johann zondert zich steeds meer af, niet in staat om zich te ontdoen van de eeuwenoude rituelen die hem gevormd hebben.

Het speelfilmdebuut van de in België woonachtige Amerikaan John Shank is traag, dialogen komen zelden voor, maar elke milliseconde van ‘L’hiver dernier’ boeit. Het camerawerk is zelfverzekerd en presenteert in natuurlijk licht en weersomstandigheden het Franse landschap als een van de belangrijkste hoofdrolspelers: soms lieflijk en uitnodigend, dan weer snoeihard en onverbiddelijk. De prachtige muziek van DAAU (Die Anarchistische Abendunterhaltung) versterkt de emotionele lading van de beelden, maar wordt dan weer zo spaarzaam ingezet dat het nergens manipulatief aanvoelt. ‘L’hiver dernier’ zal niet iedereen aanspreken, maar arthouseliefhebbers die houden van observerende en visueel overdonderende films, kunnen aan dit drama hun hart ophalen. En onthou vooral de namen Vincent Rottiers en John Shank: daar zullen we vast nog meer van horen.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 31 mei 2012
DVD-release: 22 oktober 2012