La fille sur le pont (1999)

Regie: Patrice Leconte | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Vanessa Paradis, Daniel Auteuil, Frédéric Pfluger, Demetre Georgalas, Catherine Lascault, Isabelle Petit-Jacques

Denk je het wel gezien te hebben met romantische films, dan moet je ‘La fille sur le pont’ nog even meepikken. Deze charmante roadmovie – in Frankrijk een kassucces – blaast het genre voor even nieuw leven in. Patrice Leconte (‘Ridicule’; ‘La veuve de Saint-Pierre’) gebruikt nog wel een vertrouwde romantische insteek – een meisje wordt afgehouden van zelfmoord en vervolgens draait alles om de chemie tussen twee dolende mensen, maar tot zover de betreden paden.

Het zij gezegd: Frankrijks topacteur Daniel Auteuil (‘Romuald & Juliette’; ‘La Reine Margot’) en Vanessa Paradis – geen Lolita meer; wel een ontwapenend filmtalent – liggen elkaar toch al goed, maar de buitenissig romantische aanpak van het verhaal geeft deze in stijlvol zwart-wit geschoten film zelfs een klassieke uitstraling. Leconte hangt de aantrekkingskracht tussen Gabor en Adèle op aan de ‘daad’ van het messen werpen. Tijdens de opvoering van hun circusnummer gebeurt er iets tussen hen en ook op het scherm; naar mate de film vordert en de beide protagonisten zich niet binden wordt je je ervan bewust dat een liefdesrelatie de magie alleen maar zou verstoren: dit is ‘even better than the real thing’.

De messenwerpscènes zijn poëtisch en sensueel tegelijk; toch is het wachten op een werkelijke toenadering tussen de ‘loner’ op leeftijd en de vlinderende adolescente en die komt er, maar Leconte blijft op een voortreffelijke manier schaduwboksen en het sprookje blijft intact; een lichtvoetig sprookje, dankzij de energieke Paradis (met kort koppie) en het feit dat grote thema’s als bindingsangst, ouder worden en de zoektocht naar de ware niet uitgesproken hoeven te worden; kijk maar naar de twee hoofdrolspelers wanneer ze hun ding doen: de kracht zit ‘m in de suggestie.

Het is nog eens niet zo lang geleden dat alles wat uit Frankrijk kwam in goud leek te veranderen; die tijd is voorbij en ‘Europa’ heeft het tij niet kunnen keren, maar een Franse klassieker die in de omliggende landen nauwelijks de bioscopen weet te halen: begrijpt u het nog?

Jan-Kees Verschuure