La villa (2017)

Regie: Robert Guédiguian | 107 minuten | drama | Acteurs: Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darroussin, Gérard Meylan, Jacques Boudet, Anaïs Demoustier, Robinson Stévenin, Yann Trégouët, Geneviève Mnich, Fred Ulysse, Diouc Koma, Haylana Bechir, Ayoub Oaued, Giani Roux, Esther Seignon

Ergens in de buurt van Marseille ligt de pittoreske baai van Calanque de Méjean. Er komen nauwelijks nog toeristen en behalve een jonge visser bestaat de bevolking voornamelijk uit oude achterblijvers. Wanneer een van die achterblijvers op een dag een beroerte krijgt komt zijn nageslacht de schade opnemen en kijken wat er gedaan moet worden. Dochter Angèle is een geslaagde actrice van middelbare leeftijd, zoon Joseph is een linkse intellectueel die zijn idealen heeft ingeruild voor een piepjonge vriendin. Zoon Armand, die de baai nooit heeft verlaten, drijft er nu het idealistische budgetrestaurant Mange-Tout.

In het Franse drama ‘La villa’ leren we deze terugkeerders kennen, waarbij we al snel te weten komen dat Angèle vanwege een gruwelijk trauma al in geen jaren meer de baai heeft bezocht. We maken ook kennis met het uitgebluste echtpaar Suzanne en Martin en met hun levenslustige zoon Yvan. Ongeveer driekwart van de film verloopt zoals een Franse arthousefilm meestal verloopt: er wordt volop gekletst over van alles en nog wat. Gesprekken over toneelteksten, over het lot van linkse babyboomers, over vissen op zee. De meeste dingen die worden gezegd zijn zinnig, alleen niet altijd even interessant. De flashbacks zijn dan weer te theatraal en dat geldt ook voor een plots ontluikende liefde.

Heel lang lijkt ‘La Villa’ zo op een redelijk geslaagde Rohmer-imitatie, overgoten met een weemoedige saus. Totdat er een half uur voor het eind een nieuw element (x3) opduikt. Dat nieuwe element (x3) sluit goed aan bij het thema van de film (vergankelijkheid), maar zorgt er ook voor dat de weemoed plaats maakt voor hoop en voor het opbeurende idee dat waar dingen vergaan er altijd weer nieuwe dingen ontstaan. Het natuurlijke verloop van seizoenen, dat idee. Het is dat nieuwe element (x3) dat het drama de broodnodige oppepper geeft.

Met zijn lome tempo, pittoreske omgeving en continue kleppende personages is ‘La villa’ een film die zelden irriteert. Amusant, ontspannen en vooral heel erg Frans. Goed te doen, al heb je na afloop meer zin in een reisje naar Calanque de Méjean dan in het volledig oeuvre van regisseur Robert Guédiguian.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 mei 2018
DVD-release: 21 september 2018