Legends of the Fall (1994)
Regie: Edward Zwick | 127 minuten | drama, oorlog, romantiek, western | Acteurs: Brad Pitt, Anthony Hopkins, Aidan Quinn, Julia Ormond, Henry Thomas, Karina Lombard, Tantoo Cardinal, Gordon Tootoosis, Paul Desmond, Christina Pickles, Robert Wisden, John Novak, Kenneth Welsh, Bill Dow, Sam Sarkar, Nigel Bennett, Keegan MacIntosh, Eric Johnson, Randall Slavin, Doug Hughes, Sekwan Auger, David Kaye, Christine Harder
Regisseur Edward Zwick heeft een geheel eigen stijl. Zijn films zijn erg herkenbaar, omdat de cineast een bepaalde vertelstijl aanneemt en deze telkens laat terugkeren. In ‘Legends of the Fall’ herken je de hand van de meester. Zwick is niet bang om erg bombastisch en sentimenteel uit de hoek te komen. Het heeft hem zowel fans als vijanden opgeleverd. De een noemt Zwicks oeuvre kitsch, terwijl de ander het als romantisch af zal doen.
In ‘Legends of the Fall’ draait het om kolonel Ludlow (Hopkins). Deze oud-cavalerieofficier moet het alleen zien te rooien na het vertrek van zijn vrouw. De soldaat moet zijn drie zoons alleen opvoeden en dat lukt hem heel goed. De drie zoons verschillen enorm van elkaar. Als één van hen zich verloofd, worden de anderen jaloers. Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt en één van de zoons besluit om aan de zijde van de Canadezen te vechten, gebeurt er iets vreselijks.
Zwick is niet bang om het melodrama dik aan te zetten. Dat doet hij door voor een overdadige soundtrack te kiezen en alle emotionele scènes van dramatische muziek te voorzien. Het gebruik van muziek om emoties te versterken, is iets wat Zwick zich volledig eigen heeft gemaakt. De een zal zeggen dat hij daarin doorslaat, (omdat hij zowat elke scène als een epische climax beschouwt en dichtplamuurt met geluid), terwijl een ander het juist een versterking van de scène vindt. De liefhebber van subtiliteit zal gruwen van deze film. Ook de manier van filmen is niet voor de cinefiel die van soberheid houdt. Zwick trekt alle registers open en gebruikt vaak close ups waarin betekenisvolle blikken te zien zijn.
De oorlogsscènes zien er echter verzorgd uit. Zwick heeft oog voor detail en dat resulteert in overzichtelijke scènes waarin de fraaie kostuums en decors goed naar voren komen. De cast is aardig op dreef, maar acteert beneden hun kunnen. Dat ligt onder meer aan het pulpachtige script dat in feite niets meer dan een veredeld kasteelromannetje is. De romantiek wordt dik aangezet door de smachtende blikken goed in beeld te brengen.
Slecht kun je ‘Legends of the Fall’ niet noemen. Het verhaal stelt weinig voor, maar de bombastische presentatie verdoezelt dat erg goed. Ondanks de te lange speelduur (133 minuten is echt too much) is ‘Legends of the Fall’ een aardige productie. De film ziet er verzorgd uit en bevat mooie beelden (van knappe mensen en de natuur). De liefhebber van romantische überkitsch zal hier van smullen…
Frank v.d. Ven
Waardering: 3
Bioscooprelease: 16 maart 1995