Lou Biou – Feest van de fabelachtige stier (2009)
Regie: Ben Hendriks, Jascha de Wilde | 75 minuten | documentaire
Stierengevechten is een dankbaar onderwerp voor discussies. Zet een paar voor- en tegenstanders bij elkaar in een arena en je bent zo een paar uur verder, zonder ook maar iets opgeschoten te zijn. Het is een kwestie waar geen middenweg in te vinden is: je haat het of je vindt het passen bij de traditie van het land. Stierengevechten vinden plaats in een aantal Europese en Latijns-Amerikaanse landen, de Spaanse zijn wellicht het bekendst. In de Camargue, een streek in de Rhônedelta in Zuid-Frankrijk, vechten jonge, aantrekkelijke atleten ook met stieren. In tegenstelling tot hun Spaanse collega’s is het echter niet de bedoeling de stier te verwonden of te doden: het is de sport om bepaalde versierselen, die tussen de hoorns van het dier vastgemaakt te zijn, te bemachtigen. Dat vergt moed, behendigheid, conditie en passie. Rijk word je er niet van. Met een gemiddelde wedstrijd kun je duizend euro bijschrijven op je bankrekening, niet echt een bedrag om je leven voor te wagen. Het blijft namelijk wel een gevaarlijke sport en niet zelden vindt een raseteur, zoals het beroep genoemd wordt, de dood in de arena.
Jascha de Wilde en Ben Hendriks laten in de documentaire ‘Lou Biòu – Feest van de Fabelachtige Stier’ de kijker kennismaken met deze streek, de tradities en enkele van deze topsporters. De passie en eerbied voor de stier blijkt uit elk interview: of het nu is met een fokker, een raseteur of een van de familieleden: woon je in de Camargue, dan ben je met dit virus besmet. Op elke hoek van de straat lijkt wel een standbeeld van een stier te staan. De cinematografie is om door een ringetje te halen; de film bevat oogstrelende opnamen van de streek, de arena en de dorpjes waar het allemaal plaatsvindt. Als je het hele stierenvechtenthema achterwege laat, zou het Frans bureau voor toerisme goud kunnen verdienen met deze beelden, want je zou zo een vakantie in de Camargue boeken op basis van wat de filmmakers je voorschotelen. De cameraman maakt optimaal gebruik van het breedbeeldformaat en sommige scènes lijken er puur op uitgekozen te zijn voor het weergaloze effect dat ze op de kijker hebben.
Een van de mensen die het meest in beeld is, is kampioen Sabri Allouani. Deze van oorsprong Algerijnse jongeman is de onbetwiste leider in de gevaarlijke sport. Hij ruilde op een gegeven moment zijn veelbelovende voetbalcarrière in voor een carrière als raseteur en qua succes blijkt dat een goede keuze: Sabri is bijna drievoudig houder van de grand slam. Wat echter moeilijk voor hem te verkroppen is, is het feit dat hij gediscrimineerd wordt. In tegenstelling tot zijn concurrent Benjamin Villard is hij niet geboren in deze streek en heeft het stierenvechten dus niet met de paplepel ingegoten gekregen. Je ziet dat het Sabri steekt dat hij uitgefloten wordt bij het behalen van weer een overwinning, maar de makers laten het na er verder op in te gaan.
Die houding van de filmmakers zet zich consequent voort in ‘Lou Biòu – Feest van de Fabelachtige Stier’. Zo worden er geen kritische vragen gesteld over de traditie, maar alles wordt voor kennisgeving aangenomen. Bewuste keuze of niet, het gemis aan diepgang wordt tot op zekere hoogte goedgemaakt door de manier waarop de documentaire is opgebouwd. De scènes in de arena zijn erg spannend en houden de kijker op het puntje van zijn stoel. Uiteindelijk biedt ‘Lou Biòu – Feest van de Fabelachtige Stier’ een fascinerend kijkje in een andere cultuur. Als onderdeel van deze cultuur is het een traditie waar je je vraagtekens bij kunt zetten, maar dat wordt aan de kijker zelf overgelaten.
Monica Meijer
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 15 april 2010