Madagascar: Escape 2 Africa (2008)

Regie: Eric Darnell, Tom McGrath | 89 minuten | actie, animatie, komedie, avontuur, familie | Originele stemmencast: Ben Stiller, Chris Rock, David Schwimmer, Jada Pinkett Smith, Sacha Baron Cohen, Cedric the Entertainer, Bernie Mac, Will.i.am, Alec Baldwin, Willow Smith | Nederlandse stemmencast: Hans Somers, Rogier Komproe, Laura Vlasblom, Fred Butter, John Jones, Ruben Fernhout, John Williams, Laura Fygi, Ivo Niehe, Nelly Frijda

Aan het einde van het redelijk vermakelijke maar toch wat eentonige en inhoudloze ‘Madagascar’ leek het niet waarschijnlijk dat een vervolg nog iets waardevols zou kunnen toevoegen. De hoofdpersonages hadden een of twee eigenschappen gekregen die al genoeg waren uitgemolken en de plot in de eerste film was mager maar ook een afgesloten geheel, dus was er nog wel genoeg inspiratie om iets leuks te doen voor een deel 2? Het antwoord is: absoluut! De sterkste punten uit deel 1 zijn overgenomen en uitgebreid, de personages hebben nieuwe bezigheden gevonden, de grappen zijn leuker, het tempo ligt hoger en de animatie is weer mooier. Het schrijvers/regisseursduo Eric Barnell en Tom McGrath lijkt alles en iedereen een make-over te hebben gegeven en dat is goed nieuws voor de film.

‘Madagascar 2′ voelt wat episodischer aan dan zijn voorganger, zoals wel vaker het geval is bij dit soort vervolgfilms. ‘Shrek 2′, ‘Ice Age 2′, maar bijvoorbeeld ook ‘Pirates of the Caribbean 2′ leken allemaal wat minder geïnteresseerd te zijn in het vertellen van een verhaal en meer in het aaneenschakelen van komische of spectaculaire scènes. Mensen die zitten te wachten op een volledig, samenhangend verhaal zullen dit wellicht betreuren, maar het is ergens ook bevrijdend: de last van de introductie van de personages en hun setting en omstandigheden is verdwenen en er kan meteen in volle vaart met grappen en spektakel worden begonnen. Toch vindt er wel een opzet van het verhaal plaats, in een ‘Lion King’-achtige sfeer, waarbij de kijker kennismaakt met de jonge welp Alex die op de steppe met zijn vader speelt en achter vlinders aanzit. Dan verschijnt Makunga, een grote leeuw met James Dean-kapsel, die – net als Scar in ‘The Lion King’ – de wens heeft om de vader op slinkse wijze van de troon te stoten. Alex wordt door mensen gevangen genomen en even later heeft hij zijn plaats in de dierentuin in New York gevonden waar hij de schattig uitziende jonge versies van Marty, Gloria, en Melman tegenkomt. Tot zover de inleiding.

Het échte begin van de film is het punt waar de eerste film ophield, op het eiland Madagascar, toen onze helden op het punt stonden om hier te vertrekken. Het blijkt dat ze een katapult hebben geconstrueerd waarmee een kapot vliegtuig op hilarische wijze wordt weggeschoten. Maar niet alleen de vier dierentuinbeesten van de partij, ook komische favorieten uit favorieten uit deel 1, de pinguïns, Koning Julien, Maurice en de chimpansees zijn aanwezig, met allemaal grotere rollen deze keer, wat de film erg ten goede komt. Het “bad kitty”-vrouwtje uit deel 1 heeft dit keer zelfs een prominente rol gekregen. Haar scènes zijn niet altijd even dijenkletsend, maar vaak werkt ze prima op de lachspieren. Steeds weer komt ze toevallig Alex de leeuw tegen, waarna de twee in een een-tegen-een vuist/tasjesgevecht verwikkeld raken. Deze gevechten zijn heerlijk over de top waarbij zowel leeuw als vrouwtje er flink op los meppen en ook dingen niet worden geschuwd als het met een jeep omverrijden van het onverwoestbare dametje. Erg grappig is dat ze aan het einde van ieder hyperactief gevecht – waarin ze een lenigheid laat zien die de beste turner en kung-fu-specialist jaloers zou maken – wel als een typisch oud dametje met wandelstok en kleine pasjes wegstrompelt.

Niet alleen de bijfiguren zijn uitgebreid en grappig, zelfs de hoofdpersonages lijken een transformatie te hebben ondergaan. Ben Stiller lijkt nu meer in zijn element te zijn als leeuw Alex en de animatie is nauwer vervlochten met zijn persoonlijkheid. In de bewegingen en gezichtsuitdrukkingen van Alex herken je als kijker vaak daadwerkelijk acteur Stiller. Gloria is schattiger en verleidelijker, met haar mooie Nijlpaardrondingen en knipperende wimpers, Melman doet nu tenminste iets anders dan alleen maar zeuren over kwaaltjes en pijntjes, en raakt zelfs in een dramatisch persoonlijk verhaal verwikkeld, en Marty raakt lichtelijk in een identiteitscrisis wanneer hij andere zebra’s tegenkomt die er precies hetzelfde uitzien als hij. Het is dit laatste verhaalelement dat een beetje vermoeiend overkomt en een wat gekunsteld conflict creëert met Marty’s vriend Alex. De “ruzie” tussen de twee vrienden lijkt vooral ingevoegd te zijn omdat er behoefte was aan meer dramatiek of inhoud in de film.

Deze opgeklopte dramatiek was echter niet nodig geweest. De vraag is natuurlijk hoe lang een film interessant blijft als een echt verhaal niet aanwezig of nauwelijks relevant is, maar de vaart en het amusementsgehalte van ‘Madagascar 2′ is het eerste half uur zo hoog, dat het best nog even voort had kunnen duren. Maar nee, er blijkt toch weer de behoefte te zijn van de makers om een saai en afgezaagd verhaal in te voegen over het volwassen worden van Alex, de relatie met zijn vader, en de listen van rivaal Makunga om de troon te bestijgen. Ook lijkt het nodig te zijn om vermoeiende ‘Happy Feet’-thematiek over het anders zijn van Alex te verbeelden en een boodschap van acceptatie aan de kijkers te verkondigen. Het is allemaal wat te belegen en onnodig moralistisch. Maar het zorgt wel voor een grappige vechtwedstrijd, waarvan Alex dacht dat het de bedoeling was dat er gedanst zou worden. Dus doet Alex – net als Ben Stiller zelf deed in ‘Starsky & Hutch’ – een hip dansje, op de herkenningsmelodie van ‘West Side Story’, en wordt hij vervolgens door zijn tegenstander met één klap tegen de vlakte geslagen. Erg grappig, maar misschien niet helemaal consistent met deel 1, waarin hij toch duidelijk heeft laten zien echt te kunnen vechten toen hij de Foosa’s van zich af moest slaan.

‘Madagascar 2′ heeft dan misschien een verplicht verhaaltje door de film lopen, dit mag de pret absoluut niet drukken. Deze tweede ontmoeting is op vrijwel elk gebied een verbetering. Ook in kleine dingen komt dit terug, zoals gezichtsuitdrukkingen. Zo zijn de close-ups van de gezichten in de cockpit van het vliegtuig vaak zo droogkomisch dat deze rivaliseren met soortgelijke shots in de beste Pixar-films. Vooral close-ups van het sukkelige hoofd van Melman, met zijn uitstekende tanden en dommige blik zijn meesterlijk. Daarnaast is het natuurlijk mooi meegenomen dat de animatie weer verbeterd lijkt te zijn, met overal meer details: in de gezichten en huid van de beesten, en de bosrijke omgevingen waar ze zich voortbewegen. Helemaal mooi wordt het wanneer deze film in een IMAX-theater wordt gekeken, waar de hogere resolutie het beeld een diepte geeft, die de kijker bijna een 3D-ervaring bezorgt. Het mag duidelijk zijn: ‘Madagascar 2′ is één groot feest.

Bart Rietvink

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 19 november 2008