Madeinusa (2006)
Regie: Claudia Llosa | 100 minuten | drama | Acteurs: Magaly Solier, Yiliana Chong, Carlos Juan De La Torre, Juan Ubaldo Huamán
Tussen Goede Vrijdag en Pasen is God dood, en ziet Hij niet wat er gebeurt. In deze dagen is alles geoorloofd; bestaan er geen zonden en hoeft niemand zich zorgen te maken over zijn handelingen, omdat God het nooit zal weten. Deze dagen worden in de film aangeduid met Tiempo Santo, het belangrijkste feest van het bergdorpje waar Madeinusa woont. Klinkt dit voor een leek wellicht als een aannemelijk katholiek ritueel, niets is minder waar: het feest en alle rituelen komen geheel uit de fantasie van Claudia Llosa. De jonge regisseuse is opgegroeid in Lima, maar al jaren woon- en werkzaam in Barcelona.
Madeinusa is de dochter van de burgemeester van het dorpje en woont samen met hem en haar zusje in een klein huisje. Haar vader vindt het normaal om tussen hen in te komen liggen en kan zijn handen moeilijk thuis houden. Madeinusa probeert haar vader van zich af te houden, door te benadrukken dat ze graag haar maagdelijkheid wil behouden. Ze is bang dat haar vader haar tijdens de komende Tiempo Santo zal willen ontmaagden. Dan komt bij toeval de jonge Salvador uit Lima het dorp bezoeken, en hij raakt gefascineerd door de feestelijkheden en de mensen van het dorp. Madeinusa raakt op haar beurt geïnteresseerd in deze jongen uit de grote stad. Dit komt ook doordat ze gelooft dat haar moeder, die hen ooit heeft verlaten, naar Lima vertrokken is. Ze hoopt dat Salvador werkelijk haar ‘redder’ zal zijn, en haar mee zal nemen als hij terugkeert naar de stad.
Alles is prachtig weergegeven: de mensen zelf, de kleding, de sieraden en de huisjes. Zo prachtig, dat je soms denkt naar een documentaire te kijken, terwijl alles tot in de puntjes is uitgedacht in vormgegeven. Het is dan ook moeilijk te bepalen in hoeverre de gebeurtenissen en de mensen realistisch zijn neergezet. Omdat de Indiaanse gemeenschap zo weinig verbeeld wordt in de media, loop je als kijker het risico alles voor waar aan te nemen. En erg positief is de film uiteindelijk niet over de Indianen; drankzucht, incest, jaloezie en geslotenheid voeren de boventoon.
Madeinusa lijkt hier uit te willen stappen, en haar ideaal achterna van een modern leven vol mooie spullen (en zonder gewelddadige, seksbeluste vader). Haar interpretatie van de ‘westerse’ maatschappij is tekenend voor het thema van de vermenging van de verschillende culturen. De naam Madeinusa is daar een mooi voorbeeld van, en wordt wellicht pas echt duidelijk als Madeinusa ‘haar’ naam in het labeltje van Salvadors t-shirt ziet staan. Over de beeldvorming mag je als kijker best een beetje kritisch blijven, maar de mooie enscenering, het goede acteerwerk en de originele setting maken veel goed.
Ruby Sanders