My Blueberry Nights (2007)
Regie: Wong Kar Wai | 111 minuten | drama | Acteurs: Norah Jones, Jude Law, David Strathairn, Rachel Weisz, Natalie Portman, Hector A. Leguillow
Na een paar telefoontjes om informatie over haar vriendje komt Elizabeth (Norah Jones) persoonlijk poolshoogte nemen bij het eetcafé van Jeremy (Jude Law). Hij vertelt haar op een zo vriendelijk mogelijke manier dat haar vriendje daar met een andere vrouw heeft gegeten. In een vlaag van boosheid overhandigt ze hem een sleutelbos en zegt dat hij die maar geven aan haar vriendje moet geven als hij haar daar komt zoeken. Jeremy stopt de bos in een grote glazen pot bovenop een berg andere sleutelbossen. Elizabeth komt een paar keer controleren of haar vriend nog is langs geweest, maar dat is niet het geval. Samen met Jeremy praat ze vele keren over haar verdriet en eet de bosbessentaart die om onbegrijpelijke redenen aan het eind van de dag onaangeraakt is, terwijl de andere taarten vrijwel geheel schoon opgaan.
Elizabeth wil proberen haar verdriet te vergeten en reist per bus door Amerika. In Memphis gaat ze overdag werken in een eetgelegenheid en ’s avonds in een café, omdat ze toch niet kan slapen. Ze leert daar politieagent Arnie (David Strathairn) kennen en zijn vrouw Sue Lynne (Rachel Weisz) die in scheiding liggen. Arnie drinkt als een tempelier en Sue Lynne provoceert hem expres met haar avontuurtjes. In Arizona ontmoet ze vervolgens in het casino waar ze werkt Leslie (Natalie Portman) die met pokeren haar brood verdient. Al op jonge leeftijd heeft Leslie van haar vader de nodige trucs en wijsheden heeft geleerd om zo goed te worden als ze is, maar de complexe verhouding die ze met hem heeft speelt haar parten.
Het eerste deel van ‘My Blueberry Nights’ is een redelijk aangenaam ‘Kammerspiel’ dat zich louter afspeelt in de ruimte in en vlak buiten het eetcafé van Jeremy. Vooral Jude Law speelt erg mooi de café eigenaar die de beperkingen van het leven gelaten heeft geaccepteerd zonder verbitterd te zijn, maar Norah Jones komt gewoon tekort. Ze speelt niet eens slecht, maar het is een nietszeggend optreden. Het is daarom maar goed dat later in de film de focus zich verplaatst naar Rachel Weisz en Natalie Portman, naast hen was ze anders echt van het doek geblazen. Een heftig lesje ‘hoe moet ik acteren’.
‘My Blueberry Nights’ is geen road movie. Het reizen blijft buiten beeld of wordt opzettelijk versneld afgespeeld en Elizabeth is voornamelijk te zien in de verschillende gelegenheden waarin ze werkt. Het zal dus wel de bedoeling zijn van de regisseur om zo te verbeelden dat ze vooral een innerlijke reis maakt. En dit soort vage symboliek is een van de zwakkere kanten van de film die ervoor zorgen dat er een gevoel van onbehagen en ongeduld ontstaat. In combinatie met het trage tempo en het feit dat sommige scènes veel te lang zijn uitgesponnen, gaat er nodeloos veel verloren van de magie die door het goede acteerwerk wordt opgeroepen.
‘My Blueberry Nights’ is boeiend door het goede acteerwerk van Jude Law, Natalie Portman en helemaal van Rachel Weisz, maar was beslist gebaat geweest bij een strakkere regie en flink wat trimwerk in enkele veel te lange scènes.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 3
Bioscooprelease: 13 december 2007