Naruto en de Sneeuwprinses – Gekijô-ban Naruto: Daikatsugeki! Yukihime ninpôchô dattebayo!! (2004)
Regie: Tensai Okamura | 113 minuten | actie, animatie, komedie, avontuur | Originele stemmencast: Junko Takeuchi, Chie Nakamura, Noriaki Sugiyama, Kazuhiko Inoue, Yûko Kaida, Chikao Ôtsuka, Hidehiko Ishizuka, Tsutomu Isobe, Harî Kaneko, Jun Karasawa, Hirotaka Suzuoki, Karen Miyama
Naruto is populair. En alles wat populair is moet in diverse verschijningsvormen aan de man gebracht worden. Dat is nu eenmaal de marketingrealiteit in de vroege eenentwintigste eeuw. Zo kon het gebeuren dat de manga (Japanse strip) over de jonge ninja Naruto werd omgetoverd tot een animeserie (Japanse tekenfilmserie) en ten slotte ook tot een aantal films, waarvan ‘Naruto en de Sneeuwprinses’ de eerste is. Gelukkig staat schrijver/bedenker Masashi Kishimoto in het geval van Naruto wel garant voor de kwaliteit van zowel de strip, de tekenfilmserie, als de films. Allen sluiten ze qua verhaal en karakterontwikkeling redelijk netjes op elkaar aan.
Zo valt ‘Naruto en de Sneeuwprinses’ grofweg te plaatsen direct achter de eerste aflevering van de anime, waarin Naruto’s achtergrond uit de doeken wordt gedaan. Het ontbreekt in deze film dan ook grotendeels aan uitleg over de persoon Naruto, maar de opzet is dusdanig dat het verhaal verder uitstekend te volgen is. Dat Naruto een duister verleden heeft, waarin de negenstaartige vossendemon bezit heeft genomen van zijn lichaam, doet niet zo gek veel ter zake (al zullen nieuwe kijkers zich waarschijnlijk wel afvragen hoe Naruto aan zijn snorharen komt). Het belangrijkste is dat hij als ninja-in-opleiding hoopt ooit Hokage te worden, de beste ninja van zijn dorp. En dat komt uitgebreid aan de orde.
Ook blijkt uit de film direct wat voor leven Naruto leidt. Met de twee bevriende ninja’s Sakura en Sasuke voert hij onder de naam Team 7 (die overigens niet in de film genoemd wordt) missies uit voor de mysterieuze teamleider Kakashi Hatake. Zo moet Naruto in deze eerste film een actrice beschermen, die voor opnames naar het Land van de Sneeuw gaat. Waarom zij precies bescherming nodig heeft is Naruto en zijn team aanvankelijk niet duidelijk, maar omdat ze alle drie zwaar onder de indruk zijn van haar portrettering van Prinses Fuun in diverse films, schieten ze graag te hulp.
In een vlot verteld verhaal wordt vervolgens de geschiedenis van de actrice kort uit de doeken gedaan, alsook die van Hatake, die in deze film een belangrijke rol speelt. Naar goed Japans gebruik worden adembenemende gevechten en filosofische discussies hierbij afgewisseld met grappen en grollen. Hierin is ‘Naruto en de Sneeuwprinses’ af en toe bijna clichématig te noemen, maar het zal van de kijker afhangen hoe hij of zij dit ervaart. Wie niet helemaal openstaat voor een dergelijke manier van persoonlijke waarden presenteren, zal zich in ieder geval nog kunnen verlustigen aan de prachtige graphics die de film te bieden heeft.
Heel bijzonder is ‘Naruto en de Sneeuwprinses’ niet, maar wel heel toegankelijk. De film is te goed om een niemendalletje genoemd te worden, maar biedt te weinig vernieuwends om een toppositie binnen het bestaande aanbod aan Japanse tekenfilms in te nemen. Het is een leuk tussendoortje dat zich vermoedelijk goed voor herhaling leent. Maar zo intrigerend als de manga of de animeserie is deze film zeker niet. Van de eerste drie Narutofilms is ‘Naruto en de Sneeuwprinses’ wel de meest evenwichtige en levert daardoor een uitstekende eerste kennismaking met dit Japanse fenomeen.
Wouter de Boer