‘Nu verandert er langzaam iets’ (2019)

Regie: Mint Film Office | 106 minuten | documentaire

“Dagelijks sluiten tien kerken hun deuren. Het is niet verwonderlijk dat de vraag naar personal coaches de laatste tijd enorm gestegen is.” Met deze quote weet één van de sprekers uit ‘Nu gebeurt er langzaam iets’ de huidige tendens glashelder weer te geven. Er is een enorme vraag ontstaan naar mensen die kunnen helpen in de eeuwige zoektocht naar de antwoorden op de vragen uit het leven. Nu de kerk steeds minder relevant wordt, is er een wildgroei ontstaan aan verschillende wegen om deze vragen te beantwoorden. Maar ondertussen ziet de consument door de bomen het bos niet meer. Want wat houden al die behandelingen in? Wat werkt? En hoe komt men aan persoonlijke groei toe?

Deze documentaire is een poging om antwoorden op deze vragen te vinden. Dit heeft de filmmaker gedaan door verschillende therapievormen te observeren. Met een wijde lens, van een afstand gefilmd op een statief, volgt de kijker deze bijeenkomsten als een vlieg op de muur. Het voordeel hiervan is dat de kijker volledig objectief kijkt naar de getoonde beelden, zonder een direct oordeel over de behandelmethode te vellen. Wel is een bijkomstigheid dat het geheel de kijker weinig naar zich toe trekt. Het oogt met enige regelmaat vlak, wat de vraag opwerpt wat het wezenlijke doel van de maker geweest is.

Wat positief opvalt aan ‘Nu verandert er langzaam iets’ is de hoeveelheid verschillende vormen van therapie die wordt getoond. Van één-op-één-sessies aan een keukentafel, tot presentaties bij een bedrijf, een vlogger die ASMR video’s maakt op haar bed, het masseren van varkens en een cursus geluk zoeken voor basisschoolkinderen. Het aanbod is breed, voor alle leeftijden, beroepsgroepen en persoonlijke overtuigingen. Voor iemand die nauwelijks ervaring heeft met therapeutische sessies is het zeer interessant om een beeld te krijgen van de mogelijkheden, zeker in het geval van therapievormen die een mindere reputatie hebben, zoals het inzetten van dieren. In deze documentaire wordt de toegevoegde waarde die verschillende soorten dieren in therapie kunnen hebben mooi weergegeven. Bijvoorbeeld in een sessie leiderschapsvorming met paarden. Aangezien paarden direct reageren op menselijke emoties, is het voor zowel de behandelaar als de behandelde snel duidelijk waar mogelijke problemen liggen. Ook is ontwikkeling goed te volgen.

Die ontwikkeling mist echter vaak bij andere scènes. Het geheel wordt neergezet als een allesomvattende sessie, met een kop en een staart, maar bij de losse sessies ontbreekt vaak ontwikkeling. Dit maakt het lastig voor de kijker om een beeld te krijgen van het effect van de verschillende getoonde methodes. De titel van de film kan natuurlijk een vingerwijzing zijn van de tijdrovende element van persoonlijke ontwikkeling, maar vanuit de objectieve zoektocht naar overzicht in het landschap van therapieën valt dit lastig te rijmen. Hoewel met deze documentaire alle bomen individueel te zien zijn, is het voor de kijker nog steeds lastig om het hele bos te bekijken.

Voor een film die ‘Nu verandert er langzaam iets’ heet, valt het dus een beetje tegen hoeveel erin gebeurt. Desondanks is het een verfrissende blik op de wereld van therapie en zelfontplooiing die, zeker in een tijd waarin deze onderwerpen populairder zijn dan ooit, voor de kijker zeer nuttig is. Zeker mensen met een uitgesproken mening over de werking van therapie, of mensen die behoefte eraan hebben maar eerst meer willen weten, zouden deze documentaire moeten kijken. Beeldvorming is immers de eerste stap richting een maatschappelijke acceptatie van de functie die therapie bij zelfontplooiing kan hebben.

Teun van der Maas

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 maart 2019