Oliver & Company – Oliver & Co (1988)
Regie: George Scribner | 70 minuten | animatie, komedie, avontuur, familie, musical | Originele stemmencast: Joseph Lawrence, Billy Joel, Cheech Marin, Richard Mulligan, Roscoe Lee Browne, Sheryl Lee Ralph, Dom DeLuise, Taurean Blacque, Carl Weintraub, Robert Loggia, Natalie Gregory, William Glover, Bette Midler, Charles Bartlett, Frank Welker | Nederlandse stemmencast: Yuri Lucassen, Frits Lambrechts, Alfred Lagarde, Arnold Gelderman, Jerome Reehuis, Justine Pelmelas, Coen Flink, Willem Duijn, Dorien Criete, Peter Aryans, Luc Lutz, Simone Kleinsma
‘Oliver & Company’ kwam uit in de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen Disney te kampen had met tegenvallende opbrengsten. Dat dat te maken had met de mindere kwaliteit van de sinds Disney’s overlijden uitgebrachte films mag geen wonder heten. Films als ‘The Fox & The Hound’ (‘Frank en Frey’) en ‘The Great Mouse Detective’ (‘De Speurneuzen’) zijn wel aardig, maar of ze echt het predikaat ‘klassieker’ mogen hebben, is te betwisten. Natuurlijk kwam het daarna wel weer helemaal goed met de filmmaatschappij, door de release van ‘The Little Mermaid’ en ‘Beauty and the Beast’ enkele jaren later.
‘Oliver en Company’ is de verfilming van het tijdloze verhaal van Charles Dickens over Oliver Twist, al zijn de overeenkomsten ver te zoeken. De enige karakters die zowel in het Engelse verhaal als in de film voorkomen zijn Oliver, Dodger, Fagin en Sykes. De film is in een voor die tijd modern jasje gestoken, en hoewel de typische jaren tachtig sound van de muziek wel gedateerd aandoet, hoeft dat echter niet te storen. Nummers van Billy Joel (Why Should I Worry?) en Bette Midler (Perfect Isn’t Easy) liggen nog steeds lekker in het gehoor.
De film is minder goed getekend dan haar opvolgers, hetgeen zich vooral uit in de achtergronden, die minder gedetailleerd zijn. Ook zitten er wat foutjes in de film, zoals een huisnummer dat verandert en zelfs verdwijnt. Jammer dat er niet meer aandacht aan is besteed. Waar de makers zich wel op hebben geconcentreerd is het inbrengen van referenties aan andere Disneyfilms, er zijn regelmatig (kortstondig) personages uit diverse andere Disneyclassics te bewonderen, al helpt het wel als je weet waar je op moet letten, wil je ze herkennen.
De personages zelf zijn aandoenlijk genoeg. Het lieve weeskatje Oliver steelt ieders’ hart en ook met het meisje Jenny voel je mee. Van de honden vallen vooral Tito en Georgette op, omdat ze beiden heerlijk irritant zijn en dus eigenlijk voor elkaar gemaakt. Er zitten een paar humoristische scènes in en de dialogen zijn af en toe ook best grappig (“Hey, man, if this is torture, chain me to the wall.”). De schurk Sykes komt niet goed uit de verf en er gaat dan ook geen echte dreiging van hem uit. Toch is de film leuk om eens gezien te hebben, daarom mag je deze slapende hond best eens wakker maken.
Monica Meijer
Waardering: 3
Bioscooprelease: 22 december 1989
Blu-ray-release: 1 oktober 2014