Paris-Manhattan (2012)

Regie: Sophie Lellouche | 75 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Alice Taglioni, Patrick Bruel, Marine Delterme, Louis-Do de Lencquesaing, Michel Aumont, Marie-Christine Adam, Yannick Soulier, Margaux Châtelier, Arsène Mosca, Gladys Cohen, Julie Martel, Roman Guisset, Juliette Kruh, Paul-Edouard Gondard, Jacques Ciron

Wie Woody Allen als voorbeeld neemt voor zijn of haar liefdesleven, krijgt het zwaar. Zijn cynische, vrij hopeloze kijk op menselijke relaties geven misschien troost voor singles en mensen die net zijn gedumpt, maar ze maken het vinden van een geschikte liefdespartner vrijwel onmogelijk.

Toch klampt dertiger Alice, de hoofdpersoon in ‘Paris-Manhattan’, zich aan de Allen-films vast. Sterker nog, ze adoreert ze. In haar apotheek geeft ze klanten films mee om hun problemen te lijf te gaan en boven haar bed hangt een grote poster van de meester zelf. Ze praat ertegen, zoals tienermeisjes tegen een popidool. Allen reageert via een selectie van quotes uit zijn films. (Inderdaad, dit doet sterk denken aan ‘Play it Again, Sam’, waarin Allen advies krijgt van zijn filmheld Humphrey Bogart).

Het concept is leuk bedacht, maar werkt niet. Regisseuse Sophie Lellouche probeert Alice (gespeeld door de beeldschone Alice Taglioni) te spiegelen aan bekende Allen-personages, maar Alice mist de humor en de broodnodige zelfreflectie. Wat overblijft, is een gedrocht van een persoonlijkheid die niet fijn is om naar te kijken. Haar doorgedraaide familie (Joods natuurlijk, een moetje in een wannabe  Allen-film) helpt ook niet echt. Ze laten geen moment onbenut om het leven van hun single-dochter tot vervelends toe te bediscussiëren.

Toch valt beveiligingsinstallateur Victor (zanger Patrick Bruel) voor haar en Alice toont zowaar ook enige interesse. Wat volgt zijn vreemde romcom-achtige scènes. Bruel kan wel bekoren als Mr. Nice Guy, maar echt los komt de film niet. Doordat nooit duidelijk wordt wat de twee in elkaar zien, blijft ‘Paris-Manhattan’ afstandelijk. Zelfs het passievolle Parijs, dat op zichzelf wél prachtig in beeld is gebracht, wordt zo een koel liefdesdecor. Ook de humor is gekunsteld en slechts af en toe goed voor een glimlach.

Gelukkig maakt Woody Allen ook nog even zijn opwachting. Het is het hoogtepunt van ‘Paris-Manhattan’, want in die enkele minuten weet hij meer te boeien dan de andere karakters in de 75-minuten durende film. Daarom is het tegelijk ook het dieptepunt van de film. Het maakt pijnlijk duidelijk dat ‘Paris-Manhattan’ gemaakt is door iemand die veel houdt van Woody Allen, maar zijn meesterschap in geen enkel opzicht kan benaderen.

Bart Boersma

‘Paris-Manhattan’ verschijnt dinsdag 17 september 2013 op DVD.