Partner(s) (2005)
Regie: Dave Diamond | 91 minuten | komedie | Acteurs: John Antonini, Michael Ian Black, Julie Bowen, Greg Callahan, Jeanne Chinn, Josh Cooke, Gerald Downey, Lee Garlington, Jay Harrington, Steve Hasley, Chandler Hayes, Kellynn Jones, Brooke Langton, Reichen Lehmkuhl, Sean McGowan, Wendel Meldrum, Bru Muller, Tom Parker, Jay Paulson, Jim Rash, Corey Reynolds, Christine Romeo, Saul Rubinek, Steve Ryan, Shana Sosin, Jordana Spiro, Allan Wasserman, Greg Weinbrecht
Waarom zijn er zoveel romantische komedies die totaal niet uit de verf komen? Komt dat door het vergezochte verhaal, het gebrek aan goede acteurs of een combinatie daarvan? Bij ‘Partner(s)’ lijkt het laatste het geval te zijn.
Dave (Jay Harrington) is een redelijk succesvol advocaat, die met een grote zaak kans maakt op promotie. Alleen wordt hij ingeschakeld voor deze zaak, omdat de opdrachtgever denk dat Dave homo is. Het toeval wil dat hij tijdelijk bij zijn homoseksuele vriend in huis woont en dus besluit Dave de schijn op te houden. Helaas wordt hij verliefd op de dochter van de opdrachtgever, die ook nog eens zijn buurvrouw is. Hoe zou je je ooit uit zo’n bizarre situatie weten te redden? Dat lukt Dave aardig, na anderhalf uur vertelt hij iedereen die hij voorgelogen heeft de waarheid en alles is daardoor weer goed. Zelfs het meisje krijgt hij.
Natuurlijk weet je van te voren al dat Dave Lucy (Brooke Langton) uiteindelijk voor zich zal winnen, maar dat dit op zo’n makkelijke manier gaat, komt de film niet ten goede. Misschien is het niet netjes om de ontknoping van een film in een recensie te verraden, maar de ontknoping van ‘Partner(s)’ is zo onwaarschijnlijk slecht, dat het geen invloed heeft op de waardering die je voor de film zal hebben. Als Dave na anderhalf uur eindelijk besluit om zijn leugen op te biechten, blijkt dat de opdrachtgever van de zaak allang wist dat hij geen homo was. Lucy wist dat nog niet, maar gelukkig kan ze hem binnen een minuut of vijf vergeven en kunnen ze eindelijk openlijk verliefd op elkaar zijn.
‘Partner(s)’ heeft een slecht script en er zijn geen acteurs die in staat zijn de film wat dragelijker te maken. Bij sommige films is er zo’n chemie tussen de tegenspelers, dat je het waardeloze verhaal voor lief neemt. Bij ‘Partner(s)’ is dit niet het geval, waardoor de film compleet oninteressant is. Zelfs op je vrije zondag kan je maar beter wat anders gaan doen dan deze film kijken, want dat is echt zonde van je tijd.
Wietske Uneken