Passing (2021)

Recensie Passing CinemagazineRegie: Rebecca Hall | 98 minuten | drama | Acteurs: Tessa Thompson, Ruth Negga, André Holland, Bill Camp, Gbenga Akinnagbe, Antoinette Crowe-Legacy, Alexander Skarsgård, Justus Davis Graham, Ethan Barrett, Ashley Ware Jenkins, Stu S. Becker

Je voordoen als iemand anders. Voor sommige mensen beperkt zich dat tot het jaarlijkse carnaval, andere gaan veel verder daarin. Zoals Clare Kendry, een van de twee hoofdpersonen in het intrigerende Amerikaanse drama ‘Passing’. Clare is een geslaagde Afro-Amerikaanse die zich in de roaring twenties van de vorige eeuw voordoet als geslaagde blanke. Dat is in hedendaags Amerika al controversieel, een eeuw geleden was dat een levensgevaarlijke onderneming.

We leren Clare kennen via een toevallige ontmoeting met haar vroegere vriendin Irene. Irene leeft met man en kinderen in een van de fraaiere delen van Harlem. Als lid van de Afro-Amerikaanse middenklasse leidt ze een rustig leventje dat in het teken staat van de opvoeding van haar zoons. Verder doet ze nog wat aan liefdadigheid. De komst van Clare gooit dat rustige leventje flink overhoop. Irene weet wat er kan gebeuren als Clare’s racistische echtgenoot achter haar geheim komt, tegelijk klemt Clare zich als een schipbreukeling aan haar vast.

‘Passing’ (in de zin van ‘passing for white’) is het regiedebuut van actrice Rebecca Hall. In de film zien we twee tegengestelde manieren hoe mensen met een sociale achterstand zich redden in het leven. Clare past zich aan aan de manieren (en zelfs de kleur) van de overheersende blanke klasse. Irene probeert juist zo waardig mogelijk door het leven te gaan, met behoud van de uiterlijke en innerlijke kenmerken waarmee ze nou eenmaal is geboren. Dat Irene daarmee beter voor de dag komt dan Clare is de niet al te subtiele boodschap van ‘Passing’.

Dat had een prachtige film kunnen opleveren, wanneer het script maar wat minder stuurloos was geweest. We zien scènes uit het leven van de dames, we luisteren naar discussies, gaan mee naar een liefdadigheidsgala en beleven veel huiselijke scènes. Maar omdat er niet echt een centrale focus is, wordt het allemaal wat vrijblijvend en nietszeggend. Totdat op het eind het verhaal uit de bocht vliegt en jammerlijk crasht.

Zonde wel, want ‘Passing’ heeft genoeg te bieden. De prachtig strakke zwart-wit fotografie, het sterke acteren, de heerlijke jazzmuziek, de bescheiden humor en de fraaie architectuur van vooroorlogs Harlem. Meest van alles charmeert de ingetogen waardigheid van het geheel, iets wat we al kennen van Barry Jenkins (‘Moonlight’, ‘Medicine for Melancholy’). Dat maakt van dit alles een wisselvallig maar veelbelovend debuut over zwart en wit, waarin grijstinten domineren.

Henny Wouters

Waardering: 3

VOD-release: 10 november 2021 (Netflix)