Playmobil: Het geheim van het pirateneiland – Playmobil: The Secret of Pirate Island (2009)
Regie: Alexander E. Sokoloff | 86 minuten | animatie, familie
Sinds de eerste Playmobilpoppetjes in de jaren zeventig uitkwamen is het speelgoedmerk uitgegroeid tot een ware rage: generatie op generatie verliest zich in de zelfbedachte avonturen met de veelzijdige plastic poppetjes. Er zijn talloze thema’s, van politie tot school, van dierentuin tot dinosaurussen. Dat het merk vooraan staat wat innovatie betreft wordt ironisch genoeg bewezen door Lego, Playmobils grootste concurrent in de leeftijdscategorie: regelmatig verschijnt er van dat merk een thema waarbij Playmobil net iets eerder was. Het speelgoed heeft allang zijn klassiekerstatus bewezen, maar valt nog regelmatig in de prijzen; in 2009 werd de Safari verzorgingpost gekozen tot Speelgoed van het jaar in de categorie 4-6 jarigen. In datzelfde jaar komt Playmobil met een animatiefilm. Niet zo verwonderlijk dat de verwachtingen hooggespannen zijn, het merk staat immers voor kwaliteit en duurzaamheid en hoewel het bij deze multinational natuurlijk net zo goed draait om winst, lijkt die kwaliteit juist hoog in het vaandel te staan.
Al tijden kunnen kinderen op de website van het speelgoedmerk gratis spelletjes spelen, die ze niet alleen inspireert tot het verzinnen van avonturen voor de poppetjes die zij in hun bezit hebben, maar die er uiteraard ook heel slim ervoor zorgt dat nieuwe aanvullingen hoog op het verlanglijstje terecht komen. In het verlengde van die spelletjes moet je de speelfilm ‘Playmobil: Het geheim van het pirateneiland’ (‘Playmobil: The Secret of Pirate Island’) plaatsen. Het is een film van schrijver en regisseur Alexander Sokoloff, wiens belangrijkste wapenfeiten tot dat moment het werk als character animator is voor films als ‘Stuart Little’ (1999), ‘Hollow Man’ (2000), ‘en ‘Harry Potter and the Philosopher’s Stone’ (2001). Het is dan ook niet zo vreemd dat het met de animatie van de figuurtjes in deze film wel snor zit. Maar dat is jammer genoeg ook het enige dat geslaagd is aan de productie.
Wel aardig is de manier waarop de kijker bij de film betrokken wordt, door middel van interactieve keuzemogelijkheden kan de Playmobilfan Jack en Amelia door het verhaal loodsen. Het is alleen zo zonde dat er maar één hoofdlijn goed uitgewerkt is, wat duidelijk wordt wanneer je de andere variant kiest dan de voor de hand liggende: je wordt al snel weer naar datzelfde punt teruggebracht, waarna je de door de makers beoogde keuze moet maken om de film verder te kijken.
Films gebaseerd op speelgoed zijn al even moeilijk uit te roeien als sequels op horrorfilms. Hoewel deze producties altijd een nasmaakje hebben (commercie!), hoeft het helemaal geen rampzalige belevenis op te leveren. Mits het script een beetje goed doortimmerd is en de animatie het niveau van “De wielen van de bus” weet te ontstijgen, valt er bij dit soort films voor de doelgroep genoeg te genieten. De Barbie-films zijn hiervan een goed voorbeeld. De eerste Playmobil film is dit helaas niet. Het verhaal draait om Jack en Amelia, broer en zus, die met hun ouders op visite gaan bij opa en oma. Al kibbelend wordt door de twee bepaald wat ze gaan doen die dag: spelen op zolder of in de tuin. Eenmaal een keuze gemaakt komen de kids al snel in een heus piratenavontuur terecht, als verstekelingen op een piratenschip. De manier waarop het duo in het avontuur belandt is erg fantasieloos en onbegrijpelijk, terwijl de aanzet ervoor voor het oprapen lag. Zo heeft Sokoloff nog meer steken laten vallen bij de uitvoering van het project. Wat het meeste stoort zijn de afgrijselijk eenvoudige animaties (afgezien van de Playmobilpoppetjes). De ruimte waarin de Voodookoning zich bevindt bijvoorbeeld is totaal ontdaan van enig detail. Slechts de troon waarop hij zit is te zien, de rest van de kamer is blauw, zonder zelfs maar lijnen te tonen waar de vloer ophoudt en de muur begint.
Zo gedetailleerd als het echte speelgoed is, zo dramatisch kaal is de omgeving waarin de Playmobilfilm zich afspeelt. Na het kijken van de film bekruipt je het gevoel dat deze film een jaar te vroeg is uitgebracht, het is of je naar een werkversie zit te kijken. De hoge standaard die het speelgoed heeft, komt in de film niet tot uiting. Erg jammer.
Monica Meijer