Private Life (2018)

Regie: Tamara Jenkins | 123 minuten | drama, komedie | Acteurs: Kathryn Hahn, Paul Giamatti, Kayli Carter, Molly Shannon, John Carroll Lynch, Gabrielle Reid, Amy Russ, Caroline Martin, Nick Sullivan, Hettienne Park, Denis O’Hare, Emily Robinson, Alyssa Cheatham, Leah Griffin

Het leven valt niet mee voor veertigers. Zeker niet voor het New Yorkse koppel Richard en Rachel, hoofdpersonen in het komisch drama ‘Private Life’. Het stel is dan wel succesvol – zij als schrijver, hij als toneelregisseur – maar ze hadden het dermate druk dat ze het getik van de biologische klok niet hoorden. Als veertigers, in een huwelijk dat al niet lekker loopt, zetten ze alles op alles om toch hun kinderwens te vervullen. Adoptie, IVF, eiceldonatie, niets is te gek. Tot op een dag Sadie komt aanwaaien, studente, aankomend schrijfster en bovenal stief-nichtje van Richard.

Wat de komst van Sadie allemaal teweeg brengt laten we maar even in het midden. ‘Private Life’ moet het toch al niet hebben van plot. De film richt zich meer op de psychologische rafelranden van het veertigersbestaan, waarin steeds meer deuren dichtvallen en er nog geen zicht is op een Zwitserleven-leven. Daarnaast wil de film iets vertellen over de wereld van nu, de ongekende mogelijkheden van het moderne leven, de ongekende crises die deze veroorzaken. Eenzame meisjes die zich online voordoen als potentiële draagmoeders. Brochures met lachende gezichten over zaken die niet echt om te lachen zijn. Van die dingen.

‘Private Life’ vult het allemaal even geslaagd in. De bohemiens-uit-noodzaak van het New Yorkse artistieke milieu, meiden die zo uit ‘Girls’ zijn weggelopen (even belezen en even naïef), de akelige sfeer van commerciële klinieken, gevatte dialogen, en humor die soms lekker plat is en dan weer heel subtiel. Met als bonus dat we als kijker altijd meer begrijpen dan de personages zelf, waardoor we vaak met afgrijzen hun beslissingen en acties ondergaan. Ook visueel is er genoeg te genieten, met veel repeterende beelden en onverwacht fraaie shots. En dan hebben we ook nog topacteurs Paul Giamatti en Kathryn Hahn als het mismoedige stel, en medetoppers Jonh Carroll Lynch en Molly Shannon in belangrijke bijrollen.

Het enige waar het een beetje aan ontbreekt is originaliteit. ‘Private Life’ had een film van Noah Baumbach kunnen zijn. Hetzelfde milieu, dezelfde humor, even bedreven in het verbeelden van een fragiele relatie, een even belangrijke rol voor vrienden en familie. Dat maakt deze film als zelfstandig kunstwerk niet minder waard. Want niet alleen lijkt de film op een Baumbach, hij bezit ook de kwaliteit van diens films. Een dikke aanrader dus, behalve voor veertigers met een kinderwens. Die kunnen dit er echt niet bij hebben.

Henny Wouters

Waardering: 4