Resident Evil: Extinction (2007)
Regie: Russell Mulcahy | 95 minuten | actie, horror, thriller, science fiction | Acteurs: Milla Jovovich, Oded Fehr, Ali Larter, Iain Glen, Ashanti, Christopher Egan, Spencer Locke, Matthew Marsden, Linden Ashby, Jason O’Mara, Mike Epps, Joe Hursley, John Eric Bentley, James Tumminia, Kirk B.R. Woller, Rick Cramer, Madeline Carroll, Peter O’Meara, William Abadie, Ramón Franco, Shane Woodson, Valorie Hubbard, Geoff Meed, Rusty Joiner, Brian Steele, Connor McCoy, Gary A. Hecker
Ja hoor, het is de makers van de nieuwe ‘Resident Evil’ film gelukt: het greintje originaliteit en spanning dat aanwezig was in de eerste twee delen van de serie is verdwenen, met als resultaat een gezichtsloze film die niet eens voldoet als een middelmatige videogame-verfilming, laat staan een structureel en inhoudelijk bevredigende film. Milla Jovovich is terug om het op te nemen tegen de kwade Umbrella organisatie, en natuurlijk –want hier is het allemaal om te doen – om een leger zombies en gemuteerde beesten af te slachten. Maar waar er in het eerste deel, net als in het spel waar de films op gebaseerd zijn, nog een effectief gevoel van beklemming optrad vanwege de kleine ruimtes waar de hoofdrolspelers zich in bevonden, en de vrijwel onaflatende dreiging van vijanden, is er in deel drie bijna niets aan spanning terug te vinden.
De film lijkt in weinig nog op de games, maar heeft de strategie aangenomen van de klassieke “Dead” zombieserie van George Romero. Dat betekent dat de zombies iedere film een groter, weidser gebied bestrijken. Dat betekent echter ook dat er geen claustrofobische spanning meer is. Dit zou niet zo erg zijn als de dreiging nog steeds voelbaar is of wanneer er inhoudelijk nog iets interessants gaande zou zijn. Dit blijkt helaas niet of nauwelijks het geval te zijn in ‘Resident Evil: Extinction’. Romero slaagde er, ondanks het opgeven van kleine ruimtes, in zijn vervolgfilms nog steeds in om spanning te creëren, en bovendien heeft elk van zijn films boeiende maatschappelijke en psychologische lagen. Inhoudelijk verwacht je bij een ‘Resident Evil’-film weinig van waarde, maar één van de weinige waardevolle momenten in de film is van die aard. De psychologie van de zombies wordt gebruikt om tot genezing te komen. De theorie is namelijk dat wanneer de zombies intelligenter worden, hun letterlijk vleselijke behoeftes afnemen. Helaas wordt de theorie niet bevredigend gestaafd in de film en zijn er daardoor weinig aanknopingspunten voor mogelijke metaforen. Het zorgt nu gewoon voor enkele grappige momenten in de film wanneer een zombie wordt geleerd om een digitale camera te bedienen en om verschillend gevormde houten blokken in de juiste gaten te stoppen.
Maar hoe zit het dan met de actie en spanning, wat in een film als deze het belangrijkst is? Slecht. De openingssequentie is een aardige teaser, maar vanaf dat punt is het bergafwaarts. Zoals gezegd is er geen spanning door claustrofobie, maar hiernaast heb je ook niet het idee dat de hoofdpersonen echt in gevaar zijn of continu achtervolgd worden. De personages reizen gewoon het land rond in een ‘Mad Max’-woestijn setting om te onderzoeken of er ergens zombies zijn en ze vervolgens een kopje kleiner te maken. Deze opzet doet de film de das om. Enig potentieel voor dreiging is aanwezig in de vorm van een hommage aan ‘The Birds’ van Hitchcock, maar de opbouw is te kort en de uitwerking te simpel. De ontmoetingen met de zombies zijn als in iedere andere soortgelijke film. Kortom, weinig verrassend. En natuurlijk wordt er iemand van het heldengezelschap gebeten door een zombie en houdt het geheim voor de rest. Dodelijk voor een dergelijke film is dat hij saai is, maar dat is jammer genoeg hier het geval . Pas na een uur komt er wat interessante actie in beeld door middel van een kinetische confrontatie met een grote groep zombies. Maar de opleving is van vrij korte duur. Zelfs het eindgevecht tussen Jovovich en een gemuteerde vijand is ongeïnspireerd en saai.
‘Resident Evil: Extinction’ kent een handvol geslaagde scènes, maar is bovenal een spanningloze en overbodige sequel die een angstaanjagende gameserie tot iets dufs en eentonigs heeft getransformeerd. Jammer. De kwaliteit gaat met iedere nieuwe film zienderogen achteruit. Tijd om de stekker eruit te trekken.
Bart Rietvink
Waardering: 1.5
Bioscooprelease: 15 november 2007