Return of the Killer Tomatoes! (1988)
Regie: John De Bello | 94 minuten | komedie, horror, science fiction | Acteurs: Anthony Starke, George Clooney, Karen M. Waldron, Steve Lundquist, John Astin, Charlie Jones, J. Stephen Peace, Michael Villani, Frank Davis, Harvey Weber, John De Bello, Ian Hutton, Rick Rockwell, Costa Dillon, Alice Easy Squeezin’, D.J. Sullivan
In dit vervolg op de cultfilm ‘Attack of the Killer Tomatoes’ komt de gestoorde professor Mortimer Gangreen opnieuw met het plan om met een leger van gemuteerde killertomaten de wereld te veroveren. Een speciale transformatiekamer stelt de booswicht in staat om gewone tomaten te veranderen in gewelddadige replica’s (het themanummer van ‘Miami Vice’ verandert tomaten bijvoorbeeld in evenbeelden van Don Johnson, terwijl rockmuziek soldaten creëert) van mannen en vrouwen. Het is aan de sullige pizzakoerier Chad Finletter en zijn beste vriend Matt om professor Gangreen te stoppen en het rode gevaar een halt toe te roepen.
Wie het bovenstaande leest en enigszins bekend is met de franchise (die in totaal zelfs vier films heeft opgeleverd), weet wat hij in ‘Return of the Killer Tomatoes’ kan verwachten: premissen (moorddadige tomaten die in opstand komen tegen de mensheid) en verhaallijnen die elke conventie tarten, vergezeld van een scheepslading satirische verwijzingen naar en parodieën op andere films of de populaire cultuur van de late jaren tachtig van de twintigste eeuw. Een goed voorbeeld van dat laatste is de aandacht voor product placement. Dit fenomeen, dat in de Verenigde Staten gemeengoed werd in de periode dat de film uitkwam, wordt in ‘Return of the Killer Tomatoes’ weinig subtiel, maar bij vlagen wel briljant op de hak genomen. Of dat leuk is of niet hangt een beetje van je smaak en mindset af. Er wordt namelijk dermate veel meligheid op de kijker afgevuurd dat je er wel een beetje voor in de stemming moet zijn. Is dat het geval? Dan vormt het bekijken van deze prent een stevige training voor de lachspieren.
‘Return of the Killer Tomatoes’ is tegelijkertijd een schoolvoorbeeld van, maar ook een oprechte ode aan de B-film. Een stevig aangedikte campsfeer, schmierende acteurs en volop hilarische momenten vormen dan ook de hoofdingrediënten van dit filmische gerecht over moorddadige groenten. ‘Return of the Killer Tomatoes’ is ook het soort film dat in de eenentwintigste eeuw eigenlijk niet of nauwelijks meer wordt gemaakt. Politieke correctheid heeft duidelijk niet hoog op de agenda van de makers gestaan, wat resulteert in een film die, zeker afgemeten aan modernere standaarden, soms ruw, lichtelijk seksistisch en gedateerd overkomt. Tegelijkertijd verlenen die oudmodische uitstraling en het tentoongespreide non-conformisme het werkje veel van zijn charme als eightiesfilm die spot met genreconventies en alle wetten van de goede smaak.
Hoewel ‘Return of the Killer Tomatoes’ opzichtig mikt op de liefhebbers van absurdistische B-films, zien de decors en ‘props’ er tamelijk professioneel uit. Ook het script en de acteurs (een jonge George Clooney maakt zelfs zijn opwachting) zijn voor een film van dit type beter dan gemiddeld. Is ‘Return of the Killer Tomatoes’ daarom een wereldprent die een breed filmpubliek bedient? Ongetwijfeld niet. Maar voor kijkers die houden van absurdistische horrorkomedies uit een vervlogen filmtijdperk vormt het aanschouwen van deze goed doordachte onzin een aangename verpozing.
Frank Heinen
Waardering: 3.5