Richting West (2010)
Regie: Nicole van Kilsdonk | 98 minuten | drama | Acteurs: Susan Visser, Viggo Waas, Stefan Rokebrand, Gijs Naber, Dragan Bakema, Annemarie Prins, Koen Borkent
De Rotterdamse actrice Susan Visser (1965) deed begin jaren negentig voor het eerst van zich spreken in de komische serie ‘In de Vlaamsche Pot’, waarin ze serveerster Dirkje speelde. Ze kreeg de rol terwijl ze nog studeerde aan de Toneelschool in Amsterdam. Daarna speelde ze tal van rollen in verschillende series (onder meer ‘Baantjer’ en ‘All Stars’) en films als ‘Polleke’ (2003) en ‘Lover of Loser’ (2009). De jonge generatie kent haar waarschijnlijk vooral als Anouk Verschuur uit de razend populaire serie ‘Gooische Vrouwen’. In 2007 kreeg Visser een enorme klap te verwerken, toen haar echtgenoot, acteur Roef Ragas, met wie ze al zeventien jaar samen was en met wie ze twee kinderen heeft, plotseling overleed aan een hartstilstand. Visser gaf toe na die dramatische gebeurtenis getwijfeld te hebben of ze de rol van Anouk nog wel zou kunnen spelen. “Ik twijfelde een tijdje of ik wel door kon gaan met Gooische Vrouwen. Anouk is zo uitbundig, terwijl ik op dat moment totaal naar binnen gekeerd was.” Een opluchting voor de vele fans van de serie: in 2011 verschijnt een speelfilm over de Gooische vrouwen en Susan is van de partij!
Voor het zo ver is, is Visser eerst nog te zien in een ingetogen rol in de film ‘Richting West’ (2010) van regisseur Nicole van Kilsdonk. Ze speelt Claire, een alleenstaande moeder van zoontje Milan (Koen Borkent) die probeert de eindjes aan elkaar te knopen. Ze is een vrouw van deze tijd, die niet alleen een goede moeder wil zijn, maar ook een fijne vriendin, dochter en geliefde. Haar ex (Viggo Waas) is een ellendige vent, die elke gelegenheid aangrijpt om haar te kleineren. Dan loopt ze Thomas (Stefan Rokebrand) tegen het lijf, een charmante en gevoelige man die een paar jaar jonger is dan zij zelf en haar weer het gevoel geeft dat ze er zijn mag. Hij kan het bovendien goed vinden met Milan. Maar Thomas heeft last van bindingsangst en na een tijdje voelt Claire alsof ze aan het lijntje wordt gehouden. Het leven gaat niet over rozen, zo ervaart Claire dagelijks aan den lijve. Toch probeert ze er steeds maar het beste van te maken.
Regisseur en scenarioschrijfster noemt ‘Richting West’ haar meest persoonlijke film tot nu toe. De directe en rauwe manier waarop gefilmd is, zorgt er dan ook voor dat we de personages – en dan vooral Claire – dicht op de huid zitten. ‘Richting West’ is een film zonder opsmuk: de zaken worden niet mooier gemaakt dan ze zijn. Van Kilsdonk koos ervoor om de beslommeringen van Claire in ‘hoofdstukken’ op te delen, aangekondigd door een datum die in beeld verschijnt. Bij elkaar bestrijkt de film ongeveer driekwart jaar uit het leven van een gewone Hollandse vrouw. Dat ze ‘gewoon’ is, wordt vaak benadrukt. Steeds weer zien we Claire op haar fiets door Rotterdam rijden, kinderzitje achterop. In deze film worden alledaagse dingen gedaan: samen pannenkoeken bakken, de auto wassen… er wordt zelfs naar schaatsen gekeken. Allemaal leuk en aardig, die oer-Hollandse taferelen, maar na verloop van tijd weten we het wel.
Liever zien we hoe Claire haar chaotische leven in goede banen probeert te krijgen. Gelukkig is het acteerwerk sterk. Vooral Visser, die in vrijwel elke scène te zien is, weet te boeien. Ook Stefan Rokebrand zet een interessante rol neer. Charmant en onweerstaanbaar, maar ook mysterieus en ongrijpbaar. Viggo Waas heeft de ondankbare taak de onuitstaanbare Rolf, Claire’s ex-man, te portretteren. Een rol waar weinig eer aan valt te behalen. De jonge Koen Borkent is schattig en eigenwijs, Verder zijn er kleine rollen voor onder anderen Gijs Naber en Dragan Bakema (in een van de leukste scènes). Ondanks de prima cast weet ‘Richting West’ niet te beklijven. Je wilt wel met Claire meeleven, maar krijgt te weinig aanknopingspunten toegereikt. Alleen aan het begin en aan het einde zijn er momenten die je oprecht raken. Tussendoor overheerst de gedachte dat alles toch wel op z’n pootjes terechtkomt. ‘Richting West’ is een goed geacteerd, realistisch drama dat helaas net niet aangrijpend genoeg is.
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 18 november 2010