Sekjoeritie (2010)
Regie: Nicole van Kilsdonk | 90 minuten | drama, komedie | Acteurs: Elise Schaap, Loek Peters, Horace Cohen, Peggy Jane de Schepper, Steef Cuijpers, Miguel Narings, Annemarie Prins, Gijs de Lange, Wim Bouwens, Casper Gimbrère, Henk Schiffmacher, Hesdy Gerges, Edwin Oudshoorn, Sebastiaan Labrie, Ad van Kempen, Noel Keulen, Reinout Bussemaker, Samir Veen, Arne Toonen, Isis Cabolet
Nepdocumentaires kennen we al van het horrorgenre: ‘The Blair Witch Project’ en recenter ‘[REC]’ scoorden hoog bij het publiek. In een romkom is het minder gebruikelijk, maar Nederlandse regisseuse Nicole van Kilsdonk (‘Hoe overleef ik…’, ‘Johan’) bokst het voor elkaar. ‘Sekjoeritie’ is een nepdocumentaire verpakt in een romantische komedie. Of is het een romantische komedie verpakt in een nepdocumentaire…?
Tjitske (sterk geacteerd door Elise Schaap) is een ambitieuze jonge journaliste die bij een actualiteitenrubriek werkt. Ze wil dolgraag zelf een film maken en grijpt de kans die ze van haar baas krijgt dan ook met beide handen aan. Het onderwerp van haar lange documentaire is al snel gekozen: het moet een film worden over een rechts denkende proleet, iemand die het gedachtegoed vertegenwoordigd van een steeds groter groeiende groep Nederlanders. Wanneer ze voor een kleine opdracht Bob (Loek Peters) ontmoet, een beveiligingsagent die dit werk is gaan doen na de moord op Pim Fortuyn, denkt ze in hem de perfecte match te hebben gevonden. Het zijn uiteenlopende opdrachten waar Bob moet aantreden: festivals, golfwedstrijden en tentoonstellingen en in eerste instantie volgt Tjitske samen met haar cameraman Jeroen (Casper Gimbrère) de beveiliger alleen tijdens zijn werk, in de hoop daar een provocerende uitspraak van hem te kunnen vastleggen. Maar al gauw blijkt dat Bob helemaal niet de persoon is die Tjitske op basis van haar vooroordelen dacht dat ze zou filmen. Wanneer Tjitskes baas niet tevreden blijkt met de rushes die hij te zien krijgt, probeert ze Bob in een bepaalde positie te manoeuvreren om toch maar dat ‘onderbuikgevoel van de Nederlandse samenleving’ te kunnen registreren. Bob wordt uiteindelijk overal gevolgd en Tjitskes gevoelens voor de kale teddybeer worden steeds sterker.
Hoewel het personage van Tjitske nogal overdreven geschreven is, maakt het realisme waarmee Bob is neergezet veel goed. Het scenario van Bert Bouma (die eerder het script schreef voor Telefilm ‘Bloedbroeders’ uit 2008 en verder veel tv-series op zijn naam heeft staan) zit uitstekend in elkaar. Er is ruimte voor uitdieping van de twee hoofdpersonen: zo heeft Bob een hulpbehoevende moeder (Annemarie Prins) en is hij op jonge leeftijd verlaten door zijn vader. Ook Tjitske heeft een moeizame relatie met haar vader, die het liefst ziet dat zij haar carrière in de filmwereld opgeeft en hem in zijn zaak opvolgt. De twee acteurs hebben een prettige chemie, maar het is vooral Loek Peters die de show steelt. Alleen zijn vertolking al van de ruwe bolster-blanke pit maakt ‘Sekjoeritie’ tot een kijkbeurt waard. Hij overtuigt in elke scène; of hij nu hardhandig op moet treden in zijn werk, zijn moeder zorgzaam probeert te voeren, of privé het meisje van zijn dromen Christel (Peggy Jane de Schepper) moet troosten vanwege haar liefdesverdriet… Tenslotte is de rol van de jonge Isis Cabot ook het vermelden waard, al is zij slechts in een handjevol scènes te zien als dierenrechtenactiviste.
Met ‘Sekjoeritie’ heeft Nicole van Kilsdonk een charmante film gemaakt die lekker wegkijkt. Aanrader!
Monica Meijer