Snakes on a Plane (2006)

Regie: David R. Ellis | 105 minuten | actie, horror, thriller | Acteurs: Samuel L. Jackson, Byron Lawson, Nathan Phillips, Rachel Blanchard, Bobby Cannavale, Terry Chen, Keith Dallas, Casey Dubois, Daniel Hogarth, Emily Holmes, Mark Houghton, Bruce James, Taylor Kitsch, David Koechner, Todd Louiso, Sunny Mabrey, Elsa Pataky, Gerard Plunkett, Tygh Runyan, Lin Shaye, Kenan Thompson

Niet sinds ‘The Blair Witch Project’ heeft een film zo’n enorme boost gekregen via handige marketing en speculaties op internet. Wanneer eind 2005 de hilarische pulptitel – een werktitel wel te verstaan – ‘Snakes on a Plane’ op het internet begint te circuleren, en de naam van de ultieme “bad motherfucker” in filmland, Samuel L. Jackson, aan de film verbonden blijkt te zijn, gaat de film een eigen leven leiden onder de liefhebbers van dit soort cult- of b-materiaal. Een concept zo dom en simpel, dat het briljant wordt. Je hebt slangen. In een vliegtuig. En Sam Jackson… En… slangen. Dat hier niet eerder aan gedacht is. Al gauw begon men te speculeren hoe “badass” de film zou kunnen worden, wat voor cheesy dialoog of slangaanvallen erin voor zouden kunnen komen, en hoe de onvermijdelijke sequel genoemd zou moeten worden (‘Goats on a Boat’, ‘Alligators in an Elevator’…). Toen de filmmaatschappij lucht kreeg van alle internethype, werd er een flinke marketingcampagne tegenaan gegooid en ook werden er nog snel even wat extra scènes opgenomen met meer bloot, geweld, en op het net gesuggereerde dialoog voor de bad mofo himself. Het lijkt waarlijk een film van en voor de fans geworden te zijn, terwijl een cynicus (realist?) deze op maat gemaakte film voornamelijk zal zien als een gecalculeerde manier om zoveel mogelijk winst te maken.

Hoe dan ook, we hebben hier te maken met een zelfbewuste b-film; zo zelfbewust dat Jackson zelfs dreigde te stoppen met de film wanneer men te kennen gaf de geweldige pulptitel te willen veranderen naar ‘Pacific Air Flight 121′ (de naam van het vliegtuig). Maar ook al weet de film dat hij dom is en zijn sommige stukjes duidelijk ingevoegd om fans te plezieren, waardoor de spontaniteit enigszins in het geding komt, kun je niet anders dan deze film met een glimlach op je gezicht beleven. Wie kan er nu weerstand bieden tegen Samuel Jacksons nu al onsterfelijke zin: “I’ve had it with these motherfucking snakes on this motherfucking plane”? Het is een opmerking die gegarandeerd voor gejuich uit het publiek zorgt, verdiend of niet.

En de rest van de film blijkt, verrassend genoeg, ook prima te genieten te zijn. Verrassend, omdat het bijna niet anders kon dan dat het grootste plezier aan de film al beleefd was in de anticipatie en hype eromheen. In geen geval kan de film zelf hieraan tegemoet komen. Dit blijkt dus best nog mee te vallen. Ja, de film is in feite een “one trick pony”, maar de humor en plezierige paniek blijven toch vrij consistent aanwezig in de film. Er zit misschien een handvol schatermomenten in de film, maar de vele kleine grappen die ‘Snakes on a Plane’ rijk is, werken op hun eigen manier toch heel aardig.

Of het nu gaat om vreemde plaatsen waar slangen opduiken – de wc-pot, een kotszakje -, de smetvrees van de leadzanger van de “3 g’s”, de perikelen van een tutje met haar chihuahua Mary-Kate, de bronstige acties van één van de stewardessen die een oogje heeft op de getuige, of de grappige verwijfde steward, die met een kickboxer probeert aan te pappen, er gebeurt altijd wel iets om de kijker geamuseerd te houden. De film is op weinig momenten écht hilarisch, maar is vrijwel constant vermakelijk. Op een zelfde manier is de film niet bijzonder spannend of eng, maar heeft genoeg schrik- of wegkijkmomenten om de kijker geïnteresseerd te houden. En het enorme aantal slangen in het vliegtuig, en de vele verschillende plaatsen waar ze huis houden, zorgen alleen al voor fascinatie en een schaarste aan saaie momenten.

Niet dat saaie momenten afwezig zijn. Wanneer de meest ren- en schrikmogelijkheden zijn uitgeput en hetzelfde scenario herhaald blijft worden, wordt de kijker toch wel een beetje slangenmoe. Als oplossing wordt Jackson de onderkant van het vliegtuig ingestuurd om een nieuwe levensbedreigende situatie op te lossen: de airco moet gerepareerd worden. Giftige slangen zijn nog tot daar aan toe, maar stel je voor dat je gaat zweten! Nou ja, het is weer een excuus om Jackson in een kleine ruimte met een provisorisch vlammenwerpertje slangen te lijf te laten gaan. Ook probeert men met humor het gebrek aan verhaal nog wat te compenseren, wat meestal nog wel redelijk lukt. Wanneer men echter naar de grond overschakelt om een expert allerlei antigiffen te laten verzamelen, zakt de film onverbiddelijk in. Gelukkig gebeurt dit niet al te regelmatig. Een uitvoerige recensie met nauwgezette analyses is hier eigenlijk overbodig. Want waar komen de mensen voor die interesse hebben in ‘Snakes on a Plane’? Een verhaal? Personages die ontwikkelingen doormaken? Waardevolle thematiek? Stimulerende beelden? Allemaal overgewaardeerd. Een vliegtuig vol slangen en een bad motherfucker zijn genoeg voor filmgoud.

Bart Rietvink

Waardering: 3

Bioscooprelease: 28 september 2006