Solo (2004)
Regie: Thierry Knauff | 30 minuten | korte film | Acteurs: Michèle Noiret
De titel van deze film zegt al genoeg over de vorm ervan, aangezien het draait om één enkel persoon – choreografe en danseres Michèle Noiret – die op de klanken van Stockhausens muziek haar gevoelens in bewegingen uitdrukt. Zonder kennis van het onderliggende verhaal blijft het gissen voor de toeschouwer wat er zich precies in het hoofd van de danseres omgaat. Regelmatig zien we Noiret wat angstig achterom kijken, en probeert ze iets of iemand van haar weg te houden. Ook mompelt ze soms zachtjes wat tegen zichzelf, om zich gerust te stellen, misschien. Want ze moet volledig op zichzelf vertrouwen, wat deze dansuiting op een lichtelijk emancipatoir karakter geeft. Noiret, of haar personage, moet alles zelf ontdekken en alle stormen, die soms letterlijk opsteken, zelf doorstaan.
De prachtige claire obscure fotografie geeft de film meerwaarde. Wanneer de inhoud ongrijpbaar blijft voor de kijker, zijn er tenminste nog de sfeer opwekkende schaduwen die de film beeldend gezien boeiend houden. Naast de dansbewegingen zélf, natuurlijk, die over het algemeen redelijk gevarieerd zijn .
Nu weer ‘s “ronde”, vloeiende bewegingen, en dan hoekig en “klein”. Soms voorzichtig, wanneer Noiret iets om haar heen probeert te ontdekken, en soms uitbundig, bijvoorbeeld als ze op een gegeven moment heftig over de grond rolt, een scène die begeleid gaat met een snelle montage en afwisseling van licht-donker.
Toch houdt de abstractie van het geheel de toeschouwer iets te veel op een afstand. Het helpt hierbij niet dat ze lange tijd in dezelfde kale omgeving haar dans opvoert. Gelukkig wordt er in de tweede helft van de film iets interessants met de locatie gedaan. Ineens zoomt de camera uit en staat ze niet meer in een simpele studio, maar bevindt ze zich ergens buiten, op een stenen ondergrond die vol ligt met blaadjes. Ze pakt de blaadjes tussen haar vingers, laat ze kraken en knisperen, en rolt over de nieuw ontdekte, stoffige ondergrond. Een welkome afwisseling binnen deze lange dansoefening die pleziert maar net iets te lang solo blijft in zijn focus op vooral de interne wereld van Noiret in plaats van een veelzijdige audio-visuele expressie richting toeschouwer.
Bart Rietvink
Waardering: 3
Bioscooprelease: 12 juli 2007