State of Violence – Holli-dei (2006)

Regie: Yun-Ho Yang | 117 minuten | actie, drama | Acteurs: Min-su Choi, Eol Lee, Sung-jae Lee, Bong-gyu Lee, Young-dong Moon, Sung-min Sol, Hyeon-Soo Yeo, Hyun Dong, Se-jin Jang, An Jo

Korea doet aardig mee in de internationale filmwereld, wat heet: het land levert de laatste jaren uitstekende regisseurs met visionaire films, zoals Ki-duk Kim, met die mooie, verstilde films als ‘Spring, Summer, Autumn, Winter… and Spring’ (2003) en niet te vergeten Park-Cahn Wook, van het legendarische (en heftige) ‘Oldboy’ ook al uit 2003. Alleen al deze regisseurs met deze films zetten Korea prominent op de wereld-cinema-kaart.

Zulke films en zulke regisseurs inspireren en het gevolg is vaak dat anderen het ook gaan proberen. En ja, Yang Yun-Ho heeft erg zijn best gedaan, maar helaas ontbeert hem de visie en/of het lef van de bovengenoemde regisseurs. Hij levert een film af die niet op je standaard actiefilm wil lijken, die een beetje anders wil zijn. Maar het engagement dat hij heeft gekozen (machtsmisbruik van de rijken en onderdrukking van de armen in Korea) doet wat misplaatst aan. Zo is een sadistische politieman met een gouden tand, die ook nog directeur van de gevangenis blijkt te zijn, een beetje te groot, een beetje te ongeloofwaardig. Dan moeten acteur(s) en regisseur van goeden huize komen om dit nog binnen de perken te houden.

En dat doen ze eigenlijk net niet. Wat is bedoeld als een politiek statement kan niet met dit soort geweld, met dit soort uitvergrote personages, dan haal je twee genres door elkaar en wordt het geen van beide. En heus, de film heeft sterke momenten, maar je blijft het gevoel houden dat er iets niet klopt. Omdat de regisseur te veel stijlmiddelen gebruikt die in actiefilms thuis horen, twijfel je als kijker aan de oprechtheid van de geëngageerde boodschap. Wat die boodschap er overigens niet minder schokkend op maakt.

Wist u dat Zuid-Korea zo’n vreselijk land was? Als je daar iets uit een winkel hebt gestolen bij wijze van spreke, krijg je twee jaar gevangenisstraf, tenzij je uit de betere kringen komt. Voor het beledigen van een politieagent ga je zeven jaar de bak in. Het is zo absurd dat je het bijna niet gelooft. Mensen die onderaan de ladder staan lijken geen enkele kans te hebben en mogen kennelijk door overheid en ambtenaren, zoals politiemensen, als uitschot behandeld worden. Als je gearresteerd wordt, hoef je ook niet raar op te kijken wanneer je direct een paar klappen krijgt, huppakee. Zou het nog zo zijn daar? De film eindigt met een bericht dat de wet die dit soort dingen mogelijk maakte, in 2007 is afgeschaft, maar dat voelt ook een beetje als een excuusje van de filmmakers.

Het politieke statement waarmee ‘State of Violence’ is doordrenkt had best meer op een minder oppervlakkige manier uitgewerkt mogen worden. De stijlmix van actie en engagement haalt de kracht van beide genres een beetje onderuit. Het lijkt erop dat Ki-duk Kim een wérkelijk geëngageerde film niet heeft aangedurfd, of het ontbreekt hem domweg aan visie of ervaring in dat genre, wat ervoor zorgt dat hij met ‘State of Violence’ de plank net mis slaat.

Arjen Dijkstra