Storm of Emotions (2006)

Regie: Yael Klopmann | 106 minuten | documentaire | Met: Uri Bar-lev, Asaf Walfisch, Dotan Hagi, Moshe Karadi, Dotan Hagay

In augustus 2005 verloopt de deadline en moet de Israëlische politie en het leger de nederzettingen in de Gazastrook ontruimen. Dit democratisch tot stand gekomen besluit druist in tegen de wil van het volk. De evacuatie wordt voor de hoofdpersonen uit de documentaire één van de moeilijkste ‘militaire’ operaties ooit.

Voorafgaand aan de daadwerkelijke actie oefenen de politie en het leger op wat komen gaat. Met name de psychische druk en het bewaren van de rust en kalmte komt aan bod. De simulaties zijn goed en de opperbevelhebber Uri Bar-Lev moet er zelfs om lachen zo raak wordt er getypeerd. Maar wanneer een week later de echte uitzettingen plaatsvinden in de bloedhitte, lacht niemand meer. De psychische druk is enorm voor de soldaten. Ze worden uitgescholden, verguisd maar ook tot huilens toe op ze ingepraat. De soldaten zijn emotioneel, een van de hoofdpersonen, de politieman Asaf Walfisch zoekt als een bezetene naar de Thora van een uitgezette rabbijn, maar ze gaan door en de klus wordt geklaard.

Een ander opmerkelijk aspect in deze film is het getoonde begrip voor elkaars standpunt. De vrouwelijke soldaten, in de film onder aanvoering van Notar Cohen, die alleen vrouwen de bus in manoeuvreren, de lange gesprekken die de bevelhebbers aangaan met de rabbijnen voordat de uitzetting begint. En de grote voorzichtigheid in de synagogen waar veel bewoners zich verstopt hebben. Geen geweer is te zien, er vallen geen doden en toch spreken ze van de zwaarste dagen uit hun leven. Je vraagt je af waarom niet elke actie, elk gevecht op deze manier gevoerd kan worden. Het zou heel wat ellende en bloedvergieten schelen in de wereld.

Deze documentaire bewijst ook maar weer eens een oude stelling: het Israëlische leger is niet te verslaan. De film toont een boeiend verslag van een strijd van landgenoten tegen elkaar, joden tegen joden. Voor veel mensen een onbegrijpelijke en onvoorstelbare daad. Een treffend voorbeeld hiervan is het vertrek naar de basis van politieman Asaf Walfisch na het laatste vrije weekend. Hij komt zijn buurman tegen die hem begroet met de woorden: “Zo, ga je op weg om je eigen volk te verraden?” Het lood in zijn schoenen zie je zitten.

Miranda van der Hoek