Tempesta (2004)
Regie: Tim Disney | 96 minuten | drama, thriller | Acteurs: Scot Williams, Natalia Verbeke, Rutger Hauer, Valentina Cervi, Gaetano Carotenuto, Malcolm McDowell, Paul Guilfoyle, Antonella Ponziani, Mehran Khalili, Yura Marin, Jessica Reavis, Roya Zargar
Het uitgangspunt van deze thriller is fascinerend en de film begint veelbelovend genoeg, maar het verzandt uiteindelijk in een middelmatige film. Regisseur Tim Disney (familielid van…) weet fantastische opnamen van Venetië te maken, waardoor er met het uiterlijk van de film in elk geval niets mis is. Zelfs in de regen laat hij de stad er nog mooi uitzien en de shots van het andere, minder toeristische deel geven een stille dreiging weer. Jammer genoeg weet het verhaal niet de spanning op te roepen die de beelden soms suggereren. Het onverwachte einde geeft ‘Tempesta’ net dat kleine beetje extra om tot een tamelijk bevredigend resultaat te komen. Hoewel de film op visueel gebied met vlag en wimpel slaagt, ligt het voornaamste manco bij het screenplay van Juan Manuel de Prada, gebaseerd op zijn eigen boek. Een thriller in dit genre (zonder meteen over ‘The Da Vinci Code’ te beginnen) laat qua geloofwaardigheid wel vaker wat te wensen over, maar het gebrek aan logische opeenvolging van gebeurtenissen bij het geharrewar rondom het schilderij “La Tempesta” komt steeds geforceerder over. Sommige gebeurtenissen zijn, zonder teveel van het plot te willen verklappen, zelfs voor het genre nogal buitenissig. Dieptepunt hierbij zijn de scènes rondom het politie-onderzoek, die zelfs op het lachwekkende af zijn. Het politiekorps van Venetië zal in elk geval niet tevreden zijn geweest met de wijze waarop ze in ‘Tempesta’ geportretteerd wordt. Het houterige acteerwerk van Yura Marin als inspecteur Nicolussi is hier mede debet aan.
De opzet van de film had alsnog tot een uitstekende film kunnen leiden, zelfs met een ongeloofwaardig verhaal. Disney heeft het daarbij ook niet bijster getroffen met zijn hoofdrolspelers. De weinig charismatische Scot Williams is de taxateur Patrick Donovan en hij mist ervaring en diepgang om een film te kunnen dragen als “leading man”. Gekoppeld met de eveneens zwak spelende Natalia Verbeke, in de belangrijkste vrouwelijke rol als Chiara, wordt het nergens spannend of interessant genoeg om echt met deze karakters mee te leven.
De bijrollen zijn wat dat betreft beter bezet, Malcolm McDowell gooit zijn doorgroefde gelaat en grijns in de strijd en met zijn reputatie als aartsslechterik in tal van films, weet hij echt iets te maken van zijn kleine rol als de kleurrijke Valenzin. Hierdoor lijkt het niet eens zo gek dat hij de minnaar van Chiara is, een feit dat flink wordt afgekeurd door haar vader Allart. Deze bezorgde vader en museumdirecteur is een rol van Rutger Hauer. Deze krijgt niet veel armslag om zich echt uit te leven, maar weet met zijn stem en zijn gravitas toch een bescheiden stempel op de film te drukken. Een goede derde is Paul Guilfoyle als de mysterieuze Taddeo Rossi. Een veteraan van vele tientallen films is Guilfoyle nu vooral bekend van ‘CSI: Crime Scene Investigation’.
De manier waarop Donovan de schilderijen onderzoekt, lijkt wel op de technieken die in ‘CSI’ gebruikt worden. In elk geval lijkt het erop, zoals het in beeld gebracht wordt. Gelukkig voor de kijker spreekt Donovan wat hij doet in op een tape-recorder, zodat het duidelijk wordt welke verflaag hij onderzoekt en wat hij daarvoor gebruikt. Het wetenschappelijke werk wordt met een visuele flair in beeld gebracht, die kenmerkend is voor Disney’s stijl in deze film. Hopelijk krijgt hij in de toekomst beter materiaal om mee te werken, zodat zijn goede bedoelingen niet in middelmatigheid blijven steken.
Hans Geurts