Thanksgiving (2023)

Recensie Thanksgiving CinemagazineRegie: Eli Roth | 106 minuten | horror, thriller | Acteurs: Patrick Dempsey, Ty Olsson, Gina Gershon, Lynne Griffin, Karen Cliche, Nell Verlaque, Rick Hoffman, Derek McGrath, Katherine Trowell, Jalen Thomas Brooks, Mika Amonsen, Amanda Barker, Shailyn Griffin, Tim Dillon, Chris Sandiford, Addison Rae, Tomaso Sanelli, Jenna Warren, Gabriel Davenport, Xavier Sabeta, Milo Manheim, James Goldman, Yusuf Zine, Russell Yuen, Jeff Teravainen

Voor Amerikanen is Thanksgiving een belangrijke feestdag. Misschien nog belangrijker is de vrijdag na die feestdag: Black Friday! Het kapitalisme viert hoogtij op die dag, want dan stunten retailers met hun prijzen. In de hoop een koopje te kunnen scoren staan veel mensen voor dag en dauw op om als eerste in de winkel van hun keuze te zijn. Regisseur Eli Roth zag wel potentie in het parodiëren van deze periode en dat heeft in een lekkere slasher geresulteerd.

In de stad Plymouth in de Amerikaanse staat Massachusetts is Thanksgiving ontstaan. De inwoners van dit slaapstadje krijgen daar de schrik van hun leven wanneer er op Black Friday een rel eindigt in een tragedie. Niet lang daarna begint een mysterieuze, door Thanksgiving geïnspireerde moordenaar toe te slaan. De schurk heeft zijn zinnen gezet op de inwoners van de stad en hij is vastbesloten om zoveel mogelijk van hen te doden.

Eli Roth heeft een bijzondere carrière. De regisseur – die ook bijklust als acteur in ‘Inglourious Basterds’ en ‘Piranha’ – heeft een lijntje met Quentin Tarantino en dat heeft hem geholpen. ‘Hostel’ werd mede bekend dankzij de naam van Tarantino en sindsdien wordt elke film van Roth flink gehypet. Hoogtepunt was ‘Green Inferno’. Deze kannibalenfilm werd jarenlang aangekondigd als het engste en meest naargeestige wat op horrorgebied uit zou komen. Die druk kon Roth uiteraard nooit waarmaken. ‘Green Inferno’ werd een melige, ietwat amateuristische griezelfilm, en niet meer dan dat. Roth bleef onder de radar verder werken en verkende ook andere genres waaronder thrillers (al was het hilarische ‘Knock Knock’ eerder een komedie te noemen) en fantasy (dat werd ‘The House with a Clock in Its Walls’).

Roths grote liefde blijft toch het horrorgenre te zijn. ‘Thanksgiving’ is een liefdesbrief aan slashers uit de jaren 80. De moordpartijen zijn met praktische effecten gemaakt en creatief bedacht. Ook de zoektocht naar de dader is een leuk tijdverdrijf omdat Roth allerlei daders opvoert die het allemaal gedaan kunnen hebben. De ontknoping is aan de ene kant logisch en de andere kant volslagen krankzinnig. Zo hoort het in dit genre!

Het acteerwerk volstaat. De cast doet wat het moet doen en doet dat aardig. Je kijkt ook naar karikaturen (de kakker, de stoere jock en de muizige cheerleader). Geen enkel personage is echt sympathiek, maar Roth houdt het tempo er lekker in, dus irriteren doen de personages niet. ‘Thanksgiving’ is een lekker pretentieloze slasher die de fans trakteert op viezigheid en een dikke knipoog. De intro in een elektronicazaak waar mensen hun slag willen slaan tijdens Black Friday is zo grotesk in beeld gebracht dat je een bulderlach niet kunt onderdrukken. Als je de volgende keer boodschappen doet, zul je jouw winkelwagentje als een moordwapen zien waarmee je zomaar iemand kunt scalperen… Juist. Roth heeft opnieuw een bizarre horrorfilm ingeblikt die volledig over de top gaat. Dat verveelt nooit!

Frank v.d. Ven

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 30 november 2023
VOD-release: 14 februari 2024 (Pathé Thuis)