The Dark (2005)
Regie: John Fawcett | 93 minuten | horror, thriller | Acteurs: Maria Bello, Sean Bean, Sophie Stuckey, Abigail Stone, Maurice Roeves, Richard Elfyn
Ben jij ook zo bang voor schapen? Zo ja, dan moet je ‘The Dark’ zeker overslaan. De blatende monsters zijn nog nooit zo eng in beeld gebracht als in deze film. Is dat spannend?
‘The Dark’ gaat over Adèlle (Bello) en haar dochter Sarah (Stuckey). De twee kunnen het niet zo goed met elkaar vinden, maar toch besluiten ze om samen vader James (Bean) op te zoeken. Sinds Adèlle en James gescheiden zijn, leven ze mijlenver van elkaar. Moeder en dochter wonen in New York, terwijl vader zijn heil zoekt in Wales. Juist ja, het Wales dat beroemd is om haar mooie weilanden, folklore en…schapen!
Tja, waar te beginnen. Het doet pijn om te zeggen, maar gevaarlijk uit hun ogen kijkende schaapjes zijn toch echt het spannendste moment uit deze horror/thriller. En dat is jammer, want in potentie heeft ‘The Dark’ alles in zich om van een onderhoudende film te kunnen spreken. Zaken als fundamentalisme, kindermishandeling en mythologie komen allemaal aan bod, helaas doet regisseur Fawcett niets met deze onderwerpen.
Fawcetts film is bijzonder vervelend opgebouwd en gemonteerd. De beste man gebruikt te pas en te onpas ‘enge’ geluiden als piepende deuren, aanzwellende muziek en kinderstemmen om de spanning op te voeren. Behoorlijk clichématig zou je denken. Klopt, origineel is het allemaal niet. Op zich is dat geen punt als de schrikeffecten goed getimed worden of spanningsverhogend werken. Maar je raadt het al: dat doen ze niet. Het gevolg is dat ‘The Dark’ je constant opzadelt met enge geluiden die je voorbereiden op een climax die echter nooit komt.
Een piepend scharnier heeft in deze film totaal geen impact meer, omdat Fawcett niks spannends te bieden heeft. Een voorbeeld: Je hoort een klapperend raam en vreemde stemmen. De hoofdpersoon loopt bibberend de trap op om te kijken wie die herriemaker is. De deur gaat open en tada: een schaap of een windvlaag. ‘The Dark’ gebruikt continu dezelfde opbouw en climax. Na drie keer in de maling te zijn genomen door hetzelfde flauwe trucje geloof je het wel, deze film wordt niet spannend meer. Sterker nog: ‘The Dark’ is eigenlijk behoorlijk saai, een dodelijke constatering voor een horrorfilm.
Is er dan niets positiefs aan te merken op ‘The Dark’? Ja, dat wel. Zo is Sean Bean erg sterk in zijn rol van bezorgde vader. Complex is de vertolking van Bean niet, maar de acteur weet met zijn ongepolijste, goudeerlijke spel veel sympathie op te roepen. Eigenlijk is het schandalig dat Bean nooit de erkenning heeft gekregen die hij verdient. De man is vrijwel altijd goed op dreef en zijn sterke charisma en no nonsens acteerwerk zijn altijd puur en geloofwaardig. Bean zet echte mensen neer. Mensen die je zo in het dagelijks leven tegen kan komen. Bean acteert niet, hij ís gewoon het personage dat hij moet spelen.
Naast Bean speelt Maria Bello de belangrijkste rol. De krachtige vertolking van Bean zorgt ervoor dat Bello volledig ondergesneeuwd raakt door haar tegenspeler. Hetzelfde geldt voor Stuckey. Niet dat de meiden slecht hun werk doen, maar je merkt dat ze niet kunnen opboksen tegen de passie waarmee hun tegenspeler zich van zijn taak kwijt. Dat de personages niet voldoende zijn uitgediept, voorkomt dat ‘The Dark’ nog mee kan komen als interessant drama. Op, juist ja, Bean na zijn de karakters te dun om te blijven beklijven.
Tot overmaat van ramp wordt het kabbelende verhaaltje tegen het einde van de film compleet onkijkbaar, vanwege een bijzonder warrige montage en een overdosis aan plotwendingen. De trage opbouw van ‘The Dark’ komt in een stroomversnelling als Fawcett ineens het idee krijgt om de finale wat op te leuken met onverwachte wendingen die vanuit het niets komen.
Om kort door de bocht te gaan: ‘The Dark’ is een mislukte film. De productie voegt niets toe aan het inmiddels overvolle genre van ‘The Ring’-klonen waartoe dit product ook toebehoort. Wat ‘The Dark’ nog enigszins genietbaar maakt is Bean. En de schapen natuurlijk. Dankzij deze film zie je de doorgaans zo vrolijke graseters hele vreemde dingen doen, zoals mensen vertrappelen(!), blinkende contactlenzen dragen, gevaarlijk blaten en zelfmoord plegen. Maar die onbedoeld komische passages zijn te dun gezaaid om alsnog van een geslaagde film te kunnen spreken. Om in de woorden van onze favo wolfabrieken te spreken: “The Dark is saa-aaa-aaai. Vermij-ijij-ijd deze film!”
Frank v.d. Ven
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 19 januari 2006