The Last Ride of the Wolves (2022)

Recensie The Last Ride of the Wolves CinemagazineRegie: Alberto De Michele | 81 minuten | drama | Acteurs: Pasquale De Michele, Alberto De Michele, Angelo Garbin

Dit docudrama is een unieke ervaring in vele opzichten. We volgen Pasquale, een gepensioneerde overvaller die een laatste knaller wil maken. Regisseur Alberto Di Michele en Director of Photography Ton Peters zitten in de modus ‘fly on the wall’, en we zien vaak weinig meer dan een continu kakelende Pasquale in een auto.

Dat is meer dan een manier van werken: De woorden van Pasquale vormen het scenario. Als kers op de taart is Pasquale de vader van regisseur Di Michele. Ho even, dat is wel erg perfect, zegt de advocaat van de duivel. Maar dat is het hem juist. Pasquale is de perfecte paradijsvogel, als in Man Bijt Hond; Di Michele is overal bij, en wordt als eerstegraads familielid vertrouwd.

Meestal filmt de camera gesprekken in de auto tussen Pasquale en andere boeven; soms zit Di Michele achter het stuur; de regisseur kan zich de perfectie in monteren als de auto waarin hij en zijn vader zitten plots snelheid maakt om ergens weg te komen: de spanning is natuurlijk en authentiek, terwijl het nota bene een documentaire betreft.

Dan weer bevinden we ons in een bingozaal van Las Vegas-allure. Zo kleden Italianen het avondland aan. Di Michele is een scherp observator, en subtiliteit is daarvan een belangrijk aspect. Subtiliteit ook in de soundtrack: Italiaanse jarentachtigmuziek, vaak op de achtergrond – alsof het gedempt uit een andere kamer komt; mooi aansluitend bij het gedempte motorgeluid dat met de autoritten het hart van de film vormt.

Mooi hoor, en zo gedaan dat je je continu blijft afvragen: is het echt? Het antwoord is: ja en nee, en dat is de bedoeling. Schrijver Paul Theroux beantwoordde ooit de vraag ‘Zijn uw verhalen autobiografisch?’ op vergelijkbare wijze. Hij schreef met ‘My Other Life’ een gefictionaliseerde biografie van de ik-figuur in zijn boeken. Di Michele legt een gefnuikt leven bloot, met zijn schutterende vader als protagonist.

Ontroerend en zelfs existentieel, want zijn we niet allemaal schutterende protagonisten in ons eigen leven?

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 4

Bioscooprelease: 10 februari 2022
DVD-release: 20 juli 2022