The Skeleton Key (2005)

Regie: Iain Softley | 104 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Kate Hudson, Gena Rowlands, Peter Sarsgaard, John Hurt, Joy Bryant, Jen Apgar, Andreas Beckett, Ann Dalrymple, Natasha Delahunt, Kristi Evans, Ianello Garcino, Justin Groetsch, David Jensen, Mark Krasnoff, Forrest Landis, Melissa Reneé Martin, Ronald McCall

Er zijn van die steden die zich perfect lenen voor een spannende film. Venetië, stad van ‘Don’t Look Now’ en ‘The Comfort of Strangers’, is daar een mooi voorbeeld van. Een andere sfeervolle stad is het Amerikaanse New Orleans, bekend van Mardi Grass en voodoo. Met haar ligging tussen de moerassen, haar kleurrijke bevolking en koloniale architectuur, vormen stad en omgeving een uiterst geschikt decor voor een fijne griezelfilm. Zoals ‘Angel Heart’, een voodoothriller uit 1987. En zoals ‘The Skeleton Key’, al speelt deze film zich voor een groot deel af buiten de stad. Maar laat het daar nou nog veel enger zijn! Buiten de stad houdt de bevolking zich fanatiek bezig met hoodoo, de zwarte magie die de gekleurde bevolking van Louisiana gebruikt om te genezen, geesten gunstig te stemmen of op vijanden los te laten.

In ‘The Skeleton Key’ draait het verhaal om een ouder echtpaar dat in een krakend en piepend landhuis woont aan de rand van het moeras. Het landhuis en de bewoners kennen een mysterieus verleden en dat verleden fluistert en mummelt nog altijd door alle gaten en kieren. Het is in deze naargeestige omgeving dat de jonge en frisse verpleegster Caroline komt werken. En dat had zij beter niet kunnen doen.

Deze veelbelovende plot heeft geresulteerd in een tamelijk ouderwetse griezelfilm. Het tempo is niet al te hoog, er vloeit nauwelijks bloed en het draait meer om suggestie dan om bloederig geweld. Er zijn zeker wel schrikmomenten maar die kondigen zich lang van tevoren aan, door de suggestieve muziek, de cameraperspectieven en het onvermijdelijke onweer. Ook de omgeving van New Orleans wordt op een voorspelbare manier in het verhaal verwerkt. De enige keer dat die omgeving echt sfeerverhogend werkt is als Caroline ’s nachts in het moeras verdwaalt, waar zij kleurige lichtjes in de verte ziet en stemmen en flarden muziek hoort. Helaas wordt deze dreigende sfeer onmiddellijk weer teniet gedaan. Zonde.

Al met al zal deze film voor echte horrorfreaks wel wat te braaf en voorspelbaar zijn. Maar voor alle andere filmliefhebbers is hij zeker de moeite waard. Het verhaal blijkt erg leuk in elkaar te zitten en de aanwezigheid van topacteurs als Kate Hudson, Gena Rowlands en John Hurt kan ook al geen kwaad. Zeker op het eind van de film blijkt die topzware cast bepaald geen luxe. Het is ook door dat slot, waar alle stukjes uiteindelijk op hun plaats vallen, dat je de bioscoop met een tevreden grijns zult verlaten. Behalve natuurlijk als je net een vakantie hebt geboekt naar New Orleans. In dat geval is het raadzaam alvast een beetje magisch poeder of wat kippenbotjes in te pakken. Want als je eenmaal in hoodoo gelooft…

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 18 augustus 2005