The Weight of Elephants (2013)

Regie: Daniel Borgman | 87 minuten | drama | Acteurs: Demos Murphy, Catherine Wilkin, Matthew Sunderland, Angelina Cottrell, Anna Hewlett, Bree Peters, Sophie Roberts, Steven Woller

‘The finest Australian writer of her generation’, wordt Sonya Hartnett (1968) wel eens genoemd. De auteur van diverse fictieboeken voor met name kinderen en jongvolwassenen, ontving niet voor niets in 2008 de prestigieuze Astrid Lindgren Memorial Award – ’s werelds grootste prijs voor jeugdliteratuur – voor haar gehele oeuvre. Hartnett wordt met name geprezen om het feit dat, hoewel ze in het hokje van de jeugdliteratuur wordt gezet, haar boeken nooit uitsluitend voor pubers en jongvolwassenen geschreven zijn. Bovendien weet ze zware onderwerpen als incest (‘Sleeping Dogs’, 1995), armoede (‘Thursday’s Child’, 2000) en leven & dood (‘Surrender’, 2005) in haar boeken te verwerken, zonder dat het lezers afschrikt. Het verhaal ‘Of a Boy’ schreef ze toen ze pas vijftien jaar oud was. Pas in 2002 werd het in boekvorm uitgebracht, als literatuur voor volwassenen (ook al speelt een tienjarige jongen de hoofdrol). Het boek leverde haar diverse accolades op; zo won ze ‘The Age’ Book of the Year Award en de Commonwealth Writers Prize.

De in Nieuw-Zeeland geboren maar sinds 2005 in Denemarken levende cineast Daniel Borgman maakte met de verfilming van ‘Of a Boy’ zijn eerste lange speelfilm. In ‘The Weight of Elephants’ draait het om de tienjarige Adrian (indrukwekkende rol van de piepjonge Demos Murphy), die in een slaperig Nieuw-Zeelands stadje leeft met zijn strikte oma (Catherine Wilkin) en zijn manisch-depressieve oom Rory (Matthew Sunderland). Adrians moeder heeft hem verlaten omdat ze niet voor hem kon (of wilde) zorgen. Door een chronisch gebrek aan liefde leeft de introverte Adrian in een isolement. Vriendjes heeft hij ook niet; de enige die nog wel eens met hem om wilde gaan, Clinton (Finn Holden), gaat nu liever om met de stoere, baldadige kinderen. En dat zijn nu net de jongens die outcasts als Adrian eruit pikken om te pesten. Adrian voelt zich aangetrokken tot andere outcasts. Kinderen uit pleeggezinnen, maar ook de mysterieuze nieuwe buren, over wie hij fantaseert dat ze de ontvoerde kinderen zijn waar het op tv steeds over gaat. De zesjarige Joelle (Hannah Jones) is open en toegankelijk, maar de tienjarige Nicole (Angelina Cottrell) laat niet zo gemakkelijk het achterste van haar tong zien. Hoe meer Adrian met hen omgaat, des te meer hij en Nicole inzien dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan aanvankelijk gedacht.

De kindertijd kan bijzonder eenzaam en wreed zijn, zeker als je door je moeder in de steek wordt gelaten. Als zijn vriendje Clinton niet meer met hem om wil gaan, vraagt Adrian zich vertwijfeld af waarom iedereen altijd maar bij hem wegloopt. Zijn tranen en onzekerheid gaan door merg en been. Het is bijzonder knap hoe realistisch de jonge acteur Demos Murphy zijn rol neerzet. Hij draagt de film zonder enige moeite op zijn ranke schouders. Het verhaal van ‘The Weight of Elephants’ is niet al te ingewikkeld en de film moet het vooral van sfeer en lyriek hebben en van enkele prachtige verstilde, poëtische scènes. Zoals die waarin Adrian, Nicole en Joelle een grote boom volhangen met kapot glaswerk, dat glinstert in het zonlicht. Het is jammer dat we hier en daar te veel de stem van de makers horen doorklinken in het verhaal, bijvoorbeeld in bepaalde symboliek (het konijn als teken van jeugdige onschuld) en dialogen (‘Als wij er al niet om geven, wie dan wel?’). Een kleine kanttekening in een verder prachtige film over een onzekere en door het leven getekende jongen die voorzichtig zijn stappen zet op weg naar de volwassenheid. Dromerig, ontroerend, mooi!

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 8 mei 2014
DVD-release: 20 november 2014