Tina (2021)

Regie: Daniel Lindsay, T.J. Martin | 118 minuten | documentaire, biografie, muziek | Met: Tina Turner, Angela Bassett, Oprah Winfrey, Ike Turner, Kurt Loder, Erwin Bach, Katori Hall, Rhonda Graam, Annie Behringer, Roger Davies, Lejeune Richardson, Jimmy Thomas, Carl Arrington, Terry Britten

‘The woman who taught Mick Jagger to dance’, luidt de anekdote. Het verrotte leven van Tina Turner, begonnen als soulzangeres aan de zijde van echtgenoot Ike, werd uiteindelijk een doorslaand solosucces. Na jaren van financieel en fysiek misbruik door de man die haar groot en klein maakte, groeide Turner in de jaren tachtig uit tot een wereldster, een onverhoopt icoon op het podium van uitverkochte sportstadions.

Anna Mae Bullock werd in 1939 geboren in de katoenplantages, als ongewenst kind van een alleenstaande moeder en beviel zelf in de jaren vijftig al van een kind. Inmiddels is zij een goed geconserveerde krasse knar, mede dankzij bloedtransfusies in haar huidige domicilie Zwitserland. Wie een documentaire maakt over haar kan sowieso alle kanten op: een tragisch levensverhaal, een successtory, een eenzijdig eerbetoon aan een kat met negen levens.

Het leuke aan deze docu is dat niet wordt gekozen. ‘Tina’ biedt een oerdegelijk, chronologisch beeldverhaal met focus op de sleutelmomenten in Turners carrière. Zij vond haar solodoorbraak ‘What’s Love Got To Do With It’ uit 1984, oorspronkelijk bedoeld voor Songfestivalwinnaars Bucks Fizz, aanvankelijk maar ‘rubbish’. Dat zij het nummer uiteindelijk eigen wist te maken, is zo’n ankerpunt waar je iets aan hebt.

Veel was al bekend, saai wordt het nooit; ‘Tina’ is een professioneel egodocument – intens persoonlijk zonder een huilverhaal te worden. Simpelweg omdat je deze ijzeren dame in een klassieke zaal kunt interviewen dan wel zwetend in een mini-jurkje, het is altijd geloofwaardig en charismatisch. De artiest Tina Turner is een brok rauwe perfectie met een sterk verhaal. Zoals haar zijn er maar weinig; een documentairemaker kan zich er geen buil aan vallen.

Valt er dan geen nieuws te behalen? Misschien het feit dat de film is opgedragen aan haar oudste zoon Craig, die in 2018 overleed. En dat zij Ike toch weer betrekt in het slot van het verhaal. Ike Turner (wiens achternaam zij altijd behield) stierf in 2007. De self-made woman Tina Turner kijkt sindsdien vergevingsgezind terug. Vergeving brengt verlossing, want anders kwel je alleen jezelf, zegt zij. Wie zijn wij om het te ontkennen.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 juli 2021
Digital download-release: 12 juli 2021