Transformers: The Last Knight (2017)

Regie: Michael Bay | 155 minuten | actie, avontuur, science fiction | Acteurs: Mark Wahlberg, Anthony Hopkins, Josh Duhamel, Laura Haddock, Santiago Cabrera, Isabela Moner, Jerrod Carmichael, Stanley Tucci, Liam Garrigan, Martin McCreadie, Rob Witcomb, Marcus Fraser, John Hollingworth, Daniel Adegboyega, Ben Webb, Glenn Morshower, Gemma Chan, John Turturro

Michael Bay heeft het weer gepresteerd: een luidruchtige, domme en onsamenhangende film produceren die door de critici afgebrand wordt maar de kassa’s doet rinkelen. Toch begint de metaalmoeheid nu ook langzamerhand bij de normale filmganger op te treden, want de opbrengsten van deze film waren beduidend minder dan die van de vorige delen in de ‘Transformers’-reeks. En terecht want terwijl de vorige film- ‘The Age of Extinction’ – eigenlijk nog verrassend vermakelijk was, met veel indrukwekkend spektakel, aardig wat geslaagde humor en zelfs nog enige spanning, zijn de pluspunten van ‘The Last Knight’ helaas ver te zoeken.

Bijna de hele film lang zit je te wachten tot de échte, overweldigende kick ass actie van start gaat, er een dijenkletser van een grap langskomt of je serieus mee kan gaan leven met de personages. Alleen in de finale – de laatste circa 30 minuten – wordt het interessant, maar dan is de film al niet meer te redden. En als een film met een aanzienlijke rol voor Anthony Hopkins het aangluren niet waard is, dan weet je dat je het als filmmaker wel heel erg verprutst hebt.

De absurde elementen in het verhaal zullen bij veel mensen inmiddels al wel bekend zijn. Zo blijkt het dat de Transformers een beslissende rol hebben gespeeld bij belangrijke confrontaties in de geschiedenis. Ze stonden niet alleen Koning Arthur bij en verzorgden de ‘magie’ voor tovenaar Merlijn (een laveloze Stanley Tucci), maar hebben ook eigenhandig ene Adolf H. uit de weg geruimd. Er is op zich niets mis met wat verfrissende geschiedvervalsing, maar het voegt hier weinig toe. Ja, het hele Arthur-verhaal heeft belangrijke consequenties voor enkele (menselijke) personages, maar het was niet nodig voor het creëren van de dreiging. Het is uiteindelijk gewoon een gekunstelde manier om de mensen erbij te betrekken. Daarbij maakt het de Transformers zelf niet indrukwekkender; integendeel bijna. Door zich steeds vaker in te laten met dat gepeupel op aarde komen ze juist minder ontzagwekkend over. Terwijl de makers juist het tegenovergestelde in gedachten lijken te hebben.

Misschien dat de kijker ook wel gewend is aan al die grote machines die met elkaar op de vuist gaan, maar het helpt niet dat ze steeds minder machine en meer mens lijken te worden, met hun oneliners en typisch menselijke uiterlijke kenmerken. Ze worden zo een tikkeltje te knuffelbaar. Ironisch genoeg worden ze hierdoor juist kleurlozer en minder uniek.

De grootste gemiste kans is waarschijnlijk de verhaallijn rond de grote Autobots-baas Optimus Prime. Het is geen spoiler om te zeggen dat hij al snel van plan is de mensen te verraden en in feite naar de ‘Dark Side’ overstapt, een beetje als in de laatste ‘Fast and Furious’. Het is niet bijster origineel, maar buit dit gegeven dan ook uit. Het is bijna een misdaad om Optimus vervolgens de halve film buiten beeld te houden. En als hij dan weer opduikt, wordt er zo belachelijk weinig met zijn dreiging en ‘bekering’ gedaan, dat ze het net zo goed achterwege hadden kunnen laten.

Eigenlijk is de hele film een opmaat naar de echte actie en confrontatie, en naar een echt plot dat de moeite waard is. Michael Bay lijkt te denken dat het genoeg is om de film vol te gooien met achtervolgingen, flauwigheden, een stoere man en een vrouw in een strakke of laag uitgesneden jurk (of ‘stripper dress’ zoals Mark Wahlberg het noemt). De relatie tussen Cade Yeager (Wahlberg) en zijn dochter wordt zijdelings naar voren gebracht, maar zonder enige voorkennis heeft de kijker hier ook weinig aan. En de surrogaatdochter – een pittige, vrouwelijke versie van Cade – is leuk bedacht maar komt nauwelijks uit de verf. De humor van Stanley Tucci, die in de vorige film nog voor wat geneugten zorgde, is hier helaas grotendeels afwezig. Tucci figureert in het begin even als een dronken Merlijn met overbodige dialoog, en verdwijnt dan permanent uit de film.

Ja, er zit heus nog wel wat geslaagde actie in de film: het bombastische slot en enkele momenten eerder in de film doen je soms echt wel even rechtop zitten, maar het is helaas te weinig. Pas wanneer Cade en Vivian (Laura Haddock) samen op hun missie vertrekken, op elkaar aangewezen en achtervolgd door Decepticons en soldaten, komt het verhaal pas echt op gang. Dan is er focus, leuke interactie en zelfs iets wat je spanning zou kunnen noemen. Alleen zijn er dan al bijna twee uur verstreken. Jammer.

Bart Rietvink

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 22 juni 2017
DVD-, blu-ray en 4K UHD release: 1 november 2017