True Mothers – Asa ga Kuru (2020)
Regie: Naomi Kawase | 140 minuten | drama | Acteurs: Hiromi Nagasaku, Arata Iura, Aju Makita, Reo Sato, Hiroko Nakajima, Tetsu Hirahara, Ren Komai, Taketo Tanaka, Rio Yamashita, Kokoro Morita, Hitomi Hazuki, Natsumi Ishibashi, Gô Rijû, Miyoko Asada
Satoko (Hiromi Nagasaku) en haar man Kiyokazu (Arata Iura) hebben een welvarend leven, maar het lukt hen niet om kinderen te krijgen. Na een vergeefse poging om zwanger te worden, en overtuigd door de toespraak van een adoptiebureau, besluiten Satoko en Kiyokazu om een zoontje te adopteren. Zo worden ze de ouders van Asato, een jongetje geboren uit een roerige tienerrelatie. Jaren later wordt het leven van het stel echter opgeschud door een onbekend en bedreigend meisje, Hikari, die beweert Asato’s echte moeder te zijn. Satoko en Kiyokazu hebben geen andere keus dan de confrontatie met deze Hikari aan te gaan, wat leidt tot een aantal buitengewone openbaringen.
Wat maakt een moeder, een moeder? En wat maakt een gezin, een gezin? Wordt het bepaald door bloedverwantschap, of door opvoeding? Door de band tussen ouders en kind? Of door iets heel anders?
‘True Mothers’, gebaseerd op de succesvolle roman van Mizuki Tsujimura, stelt deze vragen. De film is geregisseerd door de Japanse filmmaker Naomi Kawase, bekend van titels als ‘The Mourning Forest’ (2007) en ‘Sweet Bean’ (2015). In veel opzichten is het een film waarin de regisseur reflecteert op haar eigen verleden. Kawase werd namelijk als jong kind geadopteerd door haar oudtante en oudoom, nadat haar ouders waren gescheiden en haar moeder niet meer voor haar kon zorgen. Kawase’s verleden staat op de voorgrond van een groot deel van haar oeuvre en valt te herleiden tot het begin van haar carrière, toen zij nog korte documentaires over haar familiegeschiedenis maakte. Met ‘True Mothers’ keert ze wederom terug naar haar roots.
‘True Mothers’ is het soort film waarin vraagtekens heel geleidelijk worden opgehelderd. Het mysterie rondom de mysterieuze Hikari blijft bijvoorbeeld voor een lange tijd onbeantwoord. Dit maakt dat de film vrij lang is, resulterend in een speelduur van tweeënhalf uur. Maakt dit de film ietwat opgeblazen? Ja. Maar maakt dit de film ook gelijk slecht? Onder geen enkel beding.
Met ‘True Mothers’ heeft Kawase een werk gevormd dat zowel esthetisch als qua productie sterk documentair oogt. Hierdoor slaagt Kawase erin een uiterst authentieke sfeer te creëren. De emotionele en psychologische ontwikkeling van de personages is duidelijk merkbaar, benadrukt door de wisseling van de seizoenen (de film speelt zich af tijdens een tijdsbestek van zes jaar). Hiromi Nagasaku en Arata Iura, die Satoko en Kiyokazu vertolken, spelen een duidelijke en sterke rol bij het handhaven van dit stabiele en emotionele ritme. Ze zijn te allen tijde geloofwaardig en sympathiek. Wanneer Hikari ten tonele verschijnt begin je daarom ogenblikkelijk te vrezen voor hun succes. Maar achter Hikari zelf schuilt ook meer dan op het eerste gezicht lijkt. We leren naarmate het verhaal vordert steeds meer over haar, totdat je je als kijker realiseert dat zij even belangrijk is als Satoko en Kiyokazu. Kawase benadrukt hiermee dat ze niet is geïnteresseerd in eendimensionale personages.
Hoewel ‘True Mothers’ zonder meer een dramafilm is, is de toon zeker niet somber. De film had gemakkelijk kunnen bezwijken onder de tragedie en zwaarte van zijn onderwerpen, maar Kawase heeft er niet voor gekozen om een donkere film te maken. Haar insteek blijft altijd optimistisch. In tegenstelling tot alle slagen van het lot die de karakters moeten ondergaan, verdwijnt hun moed om het leven onder ogen te zien nooit helemaal. ‘True Mothers’ wordt zo een pleidooi voor het leven zelf, waarin Kawase vakkundig jongleert met de melancholie en het opgewekte en hoopvolle. Het is een mooie en genuanceerde film, die ondanks zijn lange speelduur het zeker verdient om gezien te worden.
Len Karstens
Waardering: 3.5
VOD-release: 21 januari 2021 (Picl)
VOD-release: 12 maart 2021