Tunnelvisie (2010)

Regie: Stefano Odoardi | 50 minuten | drama, korte film | Acteurs: Sanneke Bos, Serge Price, Raymond Thiry, Johnny de Mol, Teun Kuilboer, Ergun Simsek    

‘Tunnelvisie’ van regisseur Stefano Odoardi is stellig de meest zonderlinge film in de reeks One Night Stands van 2010. In ieder geval gaat het over de meest zonderlinge persoon én situatie. Het rouwproces in ‘Mama’, het coming-of-age van Finn in ‘Finnemans’ en Thijs in ‘Overmorgen’, en zelfs het absurd komische van ‘Flysk’ en de pleger van zinloos geweld in ‘Proces’: hoewel niet iedereen er dagelijks mee te maken heeft, of iets soortgelijks wellicht zelfs nooit meemaakt, waren het duidelijk herkenbare toestanden en veelal mensen met wie je een band op kon bouwen en met wie je je kon vereenzelvigen.

In ‘Tunnelvisie’ lijkt dat helemaal niet de opzet: hoofdpersoon Mira is een stille, teruggetrokken vrouw, op wie de kijker maar geen vat krijgt. We kunnen lange tijd haar gedachtegang niet volgen. Het is niet zo dat ze onsympathiek is: zo heeft ze een soort van vriendschap met een slechthorende buurjongen en ze is erg lief voor haar valk. Dat is dan ook haar broodwinning. Als valkenier heeft ze een baan bij een vuilstort; haar roofvogels moeten de meeuwenoverlast tegengaan. Veel contact met haar, alleen maar mannelijke, collega’s heeft ze niet, maar dat heeft een reden. De oorzaak ligt er wat dik bovenop en dat moet ervoor zorgen dat de kijker weer wat meer met Mira mee gaat leven, maar echt effect heeft dat jammer genoeg niet. Op een ochtend wordt er een gruwelijke vondst gedaan: er is een babylijkje gedumpt. Omdat Mira de enige vrouw is die in de omgeving van de vuilstortplaats komt en zij zo’n eenzaam bestaan leidt, rijst al snel het vermoeden dat zij de moeder is. De kijker wordt onsubtiel ook die richting opgeduwd: Mira heeft last van stuwing, waardoor haar t-shirt kletsnat wordt. We moeten dus wel geloven dat Mira onlangs is bevallen, want voor lekkende borsten bestaat gewoonweg geen andere verklaring, nietwaar? De film houdt de kijker echter met teveel langdradige scènes in onzekerheid over de werkelijke toedracht. De bedoeling van de makers is op zich wel duidelijk, want Mira heeft overduidelijk te kampen met een nare gebeurtenis (of meer) uit het (recente?) verleden, en heeft moeite met het verwerken daarvan, maar de film schommelt teveel tussen het doordrukken van de boodschap en het afleveren van een bevredigende kijkervaring.

Over de acteerprestaties overigens niets dan lof: Sanneke Bos is perfect in haar rol als de wat mensenschuwe Mira en ook de mannelijke castleden (Raymond Thiry, Johnny de Mol, Teun Kuilboer en Ergun Simsek als collega’s van Mira en Serge Price als Loek) zijn sterk. Ook het camerawerk is in orde; de setting van de vuilstort doet onnederlands aan en wordt zo in beeld gebracht dat er een unheimisch gevoel ontstaat. Jammer dat de film verder niet de beoogde uitwerking heeft op de kijker.

Monica Meijer