Valentin (2002)

Regie: Alejandro Agresti | 80 minuten | drama | Acteurs: Carmen Maura, Rodrigo Noya, Julieta Cardinali, Alejandro Agresti, Jean Pierre Noher, Carlos Roffé, Lorenzo Quinteros, Fabián Vena, Marina Glezer, Stéfano Di Gregorio, Mex Urtizberea

Een klein loensend jongetje met een enorme bril kijkt je gelijk aan bij het begin van de film. Vaak zijn dat de pispaaltjes van de klas, maar de achtjarige Valentin (Rodrigo Noya) is een uitzondering hierop. Valentin staat zijn mannetje en blijft positief denken. Dit wordt wel duidelijk door de humorvolle monologen die Noya heerlijk nuchter uitspreekt. Met deze monologen en bijbehorende beelden van Valentin met zijn oma (Carmen Maura) word je het verhaal ingeleid. Noya weet hierdoor gelijk zijn charmes over te brengen als de schattige Valentin. Of Maura kon putten uit haar eigen ervaring als oma, is de vraag. Maar ze levert een goede job als de bemoederende oma van Valentin. Maura speelt erg temperamentvol en weet zich ook in te binden wanneer het verdriet bij haar karakter de overhand krijgt. De beeldschone Julieta Cardinale lijkt eerst oppervlakkig te spelen als Leticia, maar je ziet haar als het ware stapje voor stapje ontdooien. Cardinale laat het karakter ontpoppen tot een heel warme persoonlijkheid. Daarom is het niet moeilijk te begrijpen waarom Valentin een zwak voor haar krijgt.

Alejandro Agresti, de schrijver van het scenario en de regisseur, speelt de rol van Valentins vader. Agresti heeft gekozen voor een vlotte vertelwijze van zijn eigen scenario. Geen langdradige scènes, maar vloeiende overgangen van verschillende gebeurtenissen. Agresti verkwist geen tijd om de voorgeschiedenis van Valentins ouders of de dood van Valentins opa in beeld te brengen, wat de vaart van het verhaal ten goede komt én de humor. Anders zou ‘Valentin’ waarschijnlijk een sombere ondertoon hebben gekregen. Het is niet zo dat de film helemaal geen droevige momenten kent. Die zijn er zeker. Maar Agresti weet de echte zwaarmoedigheid te vermijden, dankzij de optimistische dialogen van Valentin en zijn kijk op de wereld. Zo zie je hem vertellen over een ietwat mollige vriendin van zijn vader, die stewardess is. Verbaasd zegt hij: “Vliegt zij dan niet alleen in een Hercules?” Maar de manier van relativeren is ook verfrissend.

Valentin wil later graag astronaut worden, maar ziet zijn loensen niet als een obstakel. “Ik loens een beetje, maar misschien hoeven astronauten niet recht te kijken.” De tissuedoos kan onaangeroerd blijven, want ‘Valentin’ is een vertederende film die je met een glimlach uitzit. Agresti’s film geeft je een goede moraal mee: je bent de maker van je eigen geluk.

Ans Wijngaarden

Waardering: 4

Bioscooprelease: 6 februari 2003