Waitress (2007)
Regie: Adrienne Shelly | 105 minuten | komedie, romantiek, drama | Acteurs: Keri Russell, Nathan Fillion, Cheryl Hines, Jeremy Sisto, Andy Griffith, Adrienne Shelly, Eddie Jemison, Lew Temple, Darby Stanchfield, Heidi Sulzman, Lauri Johnson, Sarah Hunley, Cindy Drummond, Nathan Dean, Caroline Fogarty
Jenna bakt waanzinnig lekkere taarten al naar gelang haar stemmingen en de gebeurtenissen in haar leven en geeft daar vervolgens zeer aparte namen aan. Als ze zwanger blijkt te zijn na een keer dronken te zijn gevoerd door haar echtgenoot Earl heeft ze binnen een paar tellen het recept voor een ‘bad-baby-pie’ verzonnen. Om aan Earl en het kleine leven waarin hij haar gevangen houdt te kunnen ontsnappen, spaart ze met moeite kleine geldbedragen die ze overal in huis verstopt. Ook wil ze aan een taartenbak wedstrijd meedoen en zo 25.000 dollar verdienen om een nieuw leven te beginnen, maar dat zal dan buiten medeweten van Earl moeten die haar natuurlijk geen toestemming verleent om iets te ondernemen dat haar buiten zijn invloedssfeer plaatst.
Jenna deelt lief en leed met haar twee collega’s in de diner. Becky (Cheryl Hines) heeft een invalide man die veel zorg vergt en Dawn (Adrienne Shelly) is een lelijk eendje dat geen man kan vinden. Maar ook al zijn ze erg ongelukkig, toch wil geen van tweeën met Jenna ruilen, zo ellendig vinden ze haar leven met Earl. Gelukkig kan Jenna ook haar hart uitstorten bij de eveneens getrouwde Dr. Pomatter, met wie ze een verhouding heeft en met wie ze hartstochtelijk de liefde bedrijft, en bij haar ongeboren baby middels de brieven die ze voor het babyboek schrijft. Naarmate de geboorte nadert en Earl elke ontsnappingspoging voor weet te zijn, raakt Jenna echter steeds meer gevangen in haar uitzichtloze situatie en is ze de wanhoop nabij.
Deze film zou ‘Mystic Pizza, the sequel’ kunnen heten. Ook nu leeft de kijker mee met de wederwaardigheden van drie serveersters, maar dan van een hogere leeftijd en met behoorlijk wat deuken opgelopen in het leven. ‘Waitress’ is dan ook veel grimmiger dan ‘Mystic Pizza’ (1988) echter zonder ooit de goedmoedige ondertoon van een publieksfilm te verliezen. Tegelijkertijd is de film weinig verrassend of overrompelend, hooguit onderhoudend.
Erg goed verbeeld is de verstoorde verhouding tussen Jenna en haar echtgenoot Earl. Hij is nooit gewelddadig, maar vooral dwingend waardoor ze doodsbang is om iets te doen om hem tegen de haren in te strijken en steeds maar weer toegeeft aan zijn excessief veeleisende gedrag. Ze hoort al aan de manier waarop hij de toeter van de auto laat klinken of het mis is en krimpt dan ineen. Zeer indringend en levensecht.
Het is tragisch dat regisseuse Adrienne Shelly is vermoord in haar appartement in Manhattan en de film uitkomt na haar vroegtijdige dood, maar als je dit feit buiten beschouwing laat en de film op zijn eigen merites beoordeelt, moet je simpelweg concluderen dat ‘Waitress’ geen slechte film is, maar de gang naar de bioscoop beslist niet rechtvaardigt. Ook al zien de taarten er lekker uit en is het optreden van de hoogbejaarde Andy Griffith als de knorrige, maar doodgoede eigenaar Joe hartstikke leuk, als geheel is het simpelweg niet boeiend en meeslepend genoeg.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 2.5