Zomer in Frankrijk (2023)

Regie: Mark de Cloe | 84 minuten | komedie | Acteurs: Fockeline Ouwerkerk, Tjebbo Gerritsma, Jan Kooijman, Jasmine Sendar, Lieve van Leeuwen, Eliyha Altena, Wendy Ruijfrok

Op vakantie gaan met een ander stel, is dat niet vragen om problemen? Het zal vast vaak genoeg goed gaan hoor, als je elkaar vrij laat en niet noodgedwongen de hele tijd op elkaars lip zit. In de romantische komedie ‘Zomer in Frankrijk’ (2023) loopt zo’n gezamenlijke vakantie compleet uit de hand. Marie (Fockeline Ouwerkerk) en Luuk (Jan Kooijman) lijken op het eerste gezicht best gelukkig getrouwd, maar ze verschillen wel enorm van elkaar. Samen met hun twee dochters zijn ze onderweg naar hun vakantieadres in Frankrijk. Ook Walt (Tjebbo Gerritsma) en Lieke (Jasmine Sendar) – niet alleen goede vrienden van Marie en Luuk, maar ook hun buren – zitten met hun zoon in de auto om af te reizen naar het luxueuze vakantiehuis in een pittoresk Frans dorpje, waar ze met zijn zevenen de zomervakantie zullen doorbrengen. Onderweg wordt heel wat afgekibbeld, om de kijker maar direct duidelijk te maken dat deze stellen zeker geen match made in heaven zijn, ook al oogt het allemaal bijzonder idyllisch.

Dat Walt eigenlijk veel beter bij Marie past dan bij Lieke, wordt al snel duidelijk. Als ze dan ook nog samen boodschappen gaan doen, springt de vonk daadwerkelijk over, nog vóór de vakantie goed en wel begonnen is. Op zich is dat natuurlijk een interessante premisse: Walt en Marie zoeken vanaf dat moment stiekem contact met elkaar, hopend dat geen van de andere vakantiegangers iets in de gaten heeft. Je weet op voorhand al dat dit overspel een keer uitkomt en dat Walt en Marie hun partners en kinderen uitleg verschuldigd zijn. Om het allemaal wat soepeler en minder pijnlijk te laten verlopen, besluiten ze een plan te smeden dat Luuk en Lieke aan elkaar moet koppelen. Dan vinden zij steun en troost bij elkaar en hoeven Marie en Walt zich niet zo schuldig te voelen…

Drama en tragedie gloort normaal gesproken in de verte als er sprake is van overspel, maar niet in ‘Zomer in Frankrijk’. Regisseur Marc de Cloe, de man achter de twee ‘Mannenharten’-films, houdt het allemaal graag luchtig. Probleem is dat de film daardoor bijzonder oppervlakkig wordt en de personages nonchalant, onnozel en ongeloofwaardig overkomen. Waarom zouden het ons als kijker dan in vredesnaam uit moeten maken wat deze mensen meemaken? De volwassen personages gedragen zich als een stel onverantwoordelijke pubers die zich laten leiden door hun opspelende hormonen. Dan komen hun kinderen, die zelf ook het een en ander voor de kiezen krijgen met een kalverliefde en een illegaal toegeëigend huisdier, volwassener over. Een ander probleem dat zich voordoet, is het totale gebrek aan chemie tussen de personages. Waar de lust er tussen Walt en Marie af zou moeten spatten, is dat geenszins het geval, wat de zinloosheid van het hele overspel nog maar eens benadrukt: waar kíjken we nou eigenlijk naar?

De acteurs – veelal soapies – zijn niet in staat om de film naar een hoger plan te tillen, al was het ook met de allerbeste acteurs ter wereld niet mogelijk geweest iets van deze door Nienke Römer gecreëerde bordkartonnen personages te maken. De enige die heel af en toe de suggestie van dieperliggende emoties weet te wekken is Fockeline Ouwerkerk, al maakt ook haar karakter Marie onverklaarbare keuzes. Wat het meest bijblijft van ‘Zomer in Frankrijk’ zijn de sprookjesachtige beelden van een beeldschoon Frans landschap en de – zij het clichématige – verering van de Franse cultuur die doen terugverlangen naar dromerige vakanties. Zolang die eendimensionale, moreel verwerpelijke personages dan maar thuisblijven!

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 27 april 2023