Bloodworth – Provinces of Night (2010)

Regie: Shane Dax Taylor | 105 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Val Kilmer, Kris Kristofferson, Hilary Duff, Reece Thompson, Dwight Yoakam, Frances Conroy, W. Earl Brown, Hilarie Burton, Sheila Kelley, Barry Corbin, Brent Briscoe, Ben Acland, Bear Adkisson, Robert Beck, Claudia Church, John Churchill, Gill Gayle, Jilon Ghai, Rance Howard, Mark Jeffrey Miller, Travis Nicholson, Afemo Omilami, Elizabeth Omilami, Michael Proctor, Samantha Talbott, Tonya Watts, Barbara Weetman, Hank Williams III    

“Filming with Streisand is an experience which may have cured me of movies.” Toch zou Kris Kristofferson nadat hij ‘A Star is Born’ (1976) maakte aan de zijde van La Streisand, nog veelvuldig in films te zien zijn. Voor oorsprong is de bebaarde Texaan liedjesschrijver – hij schreef onder meer ‘Me and Bobby McGee’, dat in de uitvoering van zijn ex Janis Joplin een postume wereldhit werd – en geen onverdienstelijk zanger, maar als je gevraagd wordt om in films te gaan spelen, zeg je daar natuurlijk geen nee tegen. Kristoffersons carrière ging bijna ten onder aan zijn overmatig drankgebruik. Het kostte hem onder meer zijn huwelijk met zangeres Rita Coolidge. Zijn bijdrage aan de film die bekend staat als de grootste flop aller tijden, Michael Cimino’s ‘Heaven’s Gate’ (1980) deed zijn acteerloopbaan geen goed en na zijn Oscarnominatie voor beste muziek in ‘Songwriter’ (1984) ging het hem ook muzikaal niet meer voor de wind. Pas halverwege de jaren negentig maakte Kristofferson een comeback, zowel in de muziek als in Hollywood. Met geprezen rollen in onder meer de ‘Blade’-trilogie is hij weer helemaal terug.

Kristofferson speelt wel vaak dezelfde soort rollen. Dat zal wel met zijn doorleefde uiterlijk te maken hebben. In het southern drama ‘Bloodworth’ (2010) is hij E.F. Bloodworth, de pater familias die zijn gezin veertig jaar geleden in de steek liet, maar na een beroerte noodgedwongen terugkeert op het oude nest. E.F. verruilde zijn plattelandswoning in Tennessee en zijn vrouw Julia (Frances Conroy) en drie zoons voor een zwervend bestaan als muzikant. De vier decennia hebben bij alle familieleden diepe sporen nagelaten. Julia is zowel mentaal als fysiek een wrak; Warren (Val Kilmer) ontvluchtte net als zijn vader het ouderlijk huis om zich in Nashville  te buiten te gaan aan drank, drugs en vrouwen; Boyd (Dwight Yoakam) gaat gebukt onder een zware depressie sinds zijn vrouw hem in de steek liet en Brady (W. Earl Brown) vertrouwt op de Bijbel en hekserij om zijn kwetsbare moeder te beschermen. Geen van allen is gelukkig met de thuiskomst van E.F., door wie ze zich in de steek gelaten voelen. Brady stopt hem weg in een afgelegen verrotte trailer en weerhoudt hem ervan zijn moeder op te zoeken. Het enige familielid dat E.F. met respect behandelt is zijn kleinzoon Fleming (Reece Thompson), een intelligente dromer die net als hij weinig op heeft met de familie. Tussen de twee ontstaat een bijzondere band.

Aan de basis van ‘Bloodworth’ ligt de roman ‘Provinces of Night’ van William Gay. Het verhaal werd door acteur W. Earl Brown verwerkt tot script. De familie Bloodworth is een familie zoals er zo veel zijn in het zuiden van de VS: je zou ze best white trash mogen noemen. Aan de onderkant van de samenleving, waar de mannen de vrouwen domineren, spelen alcoholisme, depressies en criminaliteit, evenals geloofsfanatisme, een grote rol. Tussen al deze kansloze mensen is de jonge Fleming een vreemde eend in de bijt. Hij is leergierig en slim en wil iets maken van zijn leven; het liefst ging hij zo snel mogelijk weg om een nieuw bestaan op te bouwen. Zijn oom Brady noemt hem ironisch genoeg het zwarte schaap. Bij zijn overgrootvader vindt Fleming iemand die hem serieus neemt en hem onbevooroordeeld te woord staat. Maar ook in de verleidelijke Raven (Hilary Duff), de dochter van de plaatselijke prostitué die door haar moeder wordt opgevoed om in haar voetsporen te treden, vindt hij een soulmate. Hoewel de romance tussen de twee tieners aandoenlijk is, wordt het nergens klef, zoals de hele film constant een dreigende realistische sfeer houdt. Verwacht geen zoetsappig goed einde, althans niet voor alle personages.

‘Bloodworth’ barst van de clichés en gaat gebukt aan een gebrek aan originaliteit, maar omdat het acteerwerk van de gehele cast echter uitstekend is en de film dankzij de cinematografie van Tim Orr een plaatje is om te zien, blijft de film overeind als een klassiek southern drama met traditionele thema’s als vergiffenis en verlossing. Kijk uit voor bekende karakterkoppen in de bijrollen (onder meer Barry Corbin uit ‘No Country for Old Men’ (2008), en Hank Williams III). De jonge regisseur Shane Dax Taylor, die slechts één andere film regisseerde, heeft de touwtjes stevig in handen en Hilary Duff speelt haar beste rol tot nu toe, maar het is toch Kristofferson die de film naar zich toetrekt. Niet zo zeer door zijn onderkoelde acteerwerk, maar vooral vanwege zijn bijdragen aan de door T-Bone Burnett geproduceerde soundtrack, die met recht het hoogtepunt van ‘Bloodworth’ genoemd mag worden.

Patricia Smagge