Death Race 2 (2010)

Regie: Roel Reiné | 110 minuten | actie, thriller, science fiction | Acteurs: Luke Goss, Lauren Cohan, Sean Bean, Ving Rhames, Tanit Phoenix, Patrick Lyster, Frederick Koehler, Robin Shou, Danny Trejo, Joe Vaz, Henie Bosman, Ricky Botsis, Leon Clingman, Warrick Grier, Paul Hampshire

De regisseur van ‘Death Race 2’, Nederlander Roel Reiné, is de maker van weinig hoogstaande actiefilms als ‘The Delivery’ (met Fedja van Huet) en ‘Adrenaline’ (met Georgina Verbaan), en Nederlandse series als “Brutale Meiden” en “Sam Sam”. Deze staat van dienst, gekoppeld met het gegeven dat de kwaliteit van de film ‘Death Race’ uit 2008, een losse bewerking van de culthit ‘Death Race 2000′ uit de jaren zeventig – niet om over naar huis te schrijven was, zorgt ervoor dat de verwachtingen bij Reiné’s direct-naar-video-productie ‘Death Race 2’ niet bepaald hooggespannen zullen zijn. Des te verrassender is het dat deze prequel op ‘Death Race’ als hersenloos balls-to-the-wall actievehikel eigenlijk prima te genieten is.

De originele ‘Death Race 2000’, uit 1975, met wijlen David Carradine in de hoofdrol, ging over gewelddadige straatraces waarin bonuspunten konden worden gescoord door voetgangers te overrijden – een concept dat later uitgebouwd zou worden tot de controversiële videogame “Carmageddon”. W.S. Andersons hedendaagse bewerking ‘Death Race’ verplaatste de actie naar een gevangenisterrein, waar een op sensatie belust tv-programma wordt opgenomen, waarin gevangenen in vijf levensgevaarlijke races hun vrijheid kunnen winnen. Deze film met actiester Jason Statham (‘The Transporter’, ‘Crank’) in de hoofdrol, had als kritiekpunten onder meer de domme videogame-actie, het gebrek aan verhaal, en het ontbreken van het satirische aspect van het origineel. Nu gaat het ver om te zeggen dat ‘Death Race 2’ een zich totaal niet schuldig maakt aan de zondes van zijn voorganger, maar veel slechter is het in ieder geval niet.

In ‘Death Race 2’, waarvan de titel misleidend is aangezien het om een prequel gaat in plaats van een sequel, is het verhaal tenminste iets veelzijdiger dan zijn voorganger. De dodelijke races in ‘Death Race’ kunnen dan misschien spectaculair zijn, logisch zijn ze wat minder. In dit “vervolg” is tenminste te zien hoe het tot deze races is gekomen. De gevangenissen zijn in de toekomst eigendom van bedrijven geworden, en daarbij gaat het uiteraard om het maken van zoveel mogelijk winst. Op een eiland waar zo’n gevangenis zich bevindt, is besloten om tv-opnames te maken van gevangenen die kooigevechten met elkaar houden, met behulp van primitieve, dodelijke wapens. Wanneer de deelnemers zich in de duellen echter steeds vaker gewonnen geven en er (hierdoor) minder bloed vloeit, nemen de kijkcijfers af, en moet er gezocht worden naar nieuwe impulsen. Tv-producente September Jones (Lauren Cohan) komt vervolgens op het idee, na gevangene Carl Lucas (Luke Goss) te hebben zien rondscheuren op het gevangenisterrein, om dodelijke races te organiseren. De naam? Death Race.

Hoewel het wel wat lang duurt voordat de races beginnen (ongeveer halverwege de film), is het fijn dat de film enige structuur en opbouw biedt. Ook loopt het hoofdpersonage dit keer meer gevaar. Niet alleen moet Lucas in de races overeind blijven, het blijkt ook dat bijna iedereen in de gevangenis het op zijn leven heeft gemunt, omdat zijn voormalige baas Markus Kane (Sean Bean) een prijs op zijn hoofd heeft gezet. Deze informatie bereikt de gevangenen vrij laat in de film, dus het zorgt niet voor heel veel spanning, maar alle beetjes zijn meegenomen. Tegelijkertijd is zijn de potentiële kijkers niet in eerste instantie geïnteresseerd in zorgvuldig opgebouwde spanning bij een film als deze. Het draait allemaal om de actie, de adrenaline, en de eye candy. De kijkers willen ruige races, ontploffingen, bloeddorstige gevechten en schaars geklede pitspoezen, en dit is precies wat ze krijgen, allemaal voorzien van een pompende soundtrack, flitsende montage, en simpelweg een overdosis aan testostosteron.

Het universum van ‘Death Race 2′ is een macho-paradijs, vol met naar elkaar grommende neanderthalers, de ene na de andere auto die in vlammen opgaat, en een indrukwekkend aantal “zinloze” décolletés van actrices die eigenlijk alleen maar ter verfraaiing van het uitzicht dienen. Zelfs de “sterke” vrouw in de film, de gewetenloze producente September Jones, gebruikt vooral haar welgevormde lichaam om haar zin te krijgen, en verschijnt om de haverklap zonder bh of met strakke, korte kleding in beeld. Niet dat de gemiddelde “fan” daar problemen mee zal hebben, natuurlijk. Integendeel. Diepgang of groots acteerwerk is hier niet belangrijk. Het is dan ook volkomen acceptabel dat de belangrijkste vrouwenrollen vertolkt worden door voormalige modellen Tanit Phoenix en Lauren Cohan. En ja, er komen enkele redelijk grote namen in de film voor, maar ook van Sean Bean, Danny Trejo en Ving Rhames wordt slechts stoere praat verwacht. “Jammer dat hun talenten “verspild” worden”, zou je kunnen opmerken, maar meer is hier ook eigenlijk niet nodig. De aanwezigheid van deze potige kerels alleen al, doet het machogehalte van de film stijgen.  Er is nog steeds meer dan genoeg aan te merken op de film. Het videogame-gehalte van de races is nog steeds erg hoog (met alle wapen-“power-ups” op het parcours en de introductie van de deelnemers); het onmiddellijk – zichtbaar – veranderende marktaandeel van de tv-zender op het moment dat er meer of minder bloed vloeit, is idioot; bijna alle auto’s komen op dezelfde manier aan hun “eind” (middels een botsing of val op het wegdek, gevolgd door een verplichte ontploffing); en hoofdrolspeler Luke Goss mist het charisma en de overtuigingskracht van zijn voorganger Jason Statham. Toch doet de film wat hij moet doen. ‘Death Race 2’ zorgt voor prima, pretentieloos vermaak, met lekkere actie, lekkere babes, en zelfs nog een aantrekkelijke, visuele stijl van regisseur, producent, en cameraman Roel Reiné, die veel scènes er flitsender uit laat zien dan ze in feite zijn. En op blu-ray is alles ook nog eens haarscherp en met beukende surroundsound te ervaren. Een ideale popcornfilm voor échte mannen dus.

Bart Rietvink

Waardering: 3