Happy Gilmore (1996)

Regie: Dennis Dugan | 92 minuten | komedie, romantiek, sport | Acteurs: Adam Sandler, Christopher McDonald, Julie Bowen, Frances Bay, Carl Weathers, Allen Covert, Bob Barker, Richard Kiel, Dennis Dugan, Joe Flaherty, Lee Trevino, Kevin Nealon, Verne Lundquist, Nancy McClure, John Shaw, Mark Lye, Fat Jack, Ben Stiller    

Is golf een leuke sport? Hoe dan ook, het is in ieder geval niet de meest opwindende sport om naar te kijken. Voor al de mensen die al knikkebollen bij het woord ‘golf’ en die bij de golfverslagen van de NOS overschakelen naar een ander kanaal, is ‘Happy Gilmore’ een verademing. Nu eens geen saaie slaapverwekkende beelden van golfers die een half uur naar een bal staren om hem vervolgens via een kleine tik in een putje te deponeren, nee, Adam Sandler (‘Billy Madison’, ‘Little Nicky’, ‘Click’) brengt als mislukt ijshockeyer Happy Gilmore de ‘fun’ terug in het golfspelletje.

Het verhaal van de film is niet bijster diepgaand maar dat maakt ook niks uit voor dit soort komediefilm; eentje in een hele rij van gerelateerde komedies waar Sandler in het begin van zijn carrière patent op leek te hebben.

Belangrijker is de vraag of de film werkt? Zijn de grappen goed getimed? Weet de hoofdrolspeler de komische noot te raken? Dit zit voor het overgrote merendeel bij ‘Happy Gilmore’ wel snor. Sandler is vooral in zijn schmierstukken en grove oneliners op dreef en ook de bijrollen van Ben Stiller als sadistische bejaardenverzorger en die van Carl Weathers en Richard Kiel (‘Jaws’ uit de James Bond-films) werken op de lachspieren.

Een ander sterk punt van de film zit hem in de verbeelding van de doorgaans als stijf en saai geziene golfwereld. Hier tegenover wordt met de komst van Happy Gilmore een schier eindeloze invasie van lagere sociale types (lees a-socialen) opgevoerd die normaal gesproken niet worden toegelaten op de chique clubs waar golf meestal gespeeld wordt. Zodoende lijkt het wel of met de komst van Happy op de golfclub de verloedering lijkt te zijn toegeslagen. Duidelijk is dat Happy en de fans die hij aantrekt niet gewenst zijn. Maar de botsing tussen deze twee werelden levert de degelijke basis voor de grappen van Sandler en consorten.

‘Happy Gilmore’ is volgens velen een van Sandlers betere komedies en daar hebben ze gelijk in. Geen geniale film maar er valt genoeg te lachen om je een leuke avond te bezorgen.

Joost Hoedemaeckers

Waardering: 3

Bioscooprelease: 17 juli 1997