Het mannetje van de maan – Der Mondmann (2012)

Regie: Stephan Schesch, Sarah Clara Weber | 92 minuten | animatie, familie | Nederlandse stemmencast: Guus Dam, Wimie Wilhelm, Rutger le Poole, Lucas Dietens, Ilse Warringa, Isabel Commandeur, Jan Nonhof, Leo Richardson, Louis van Beek, Robin Rienstra, Eva Kolsteren, Floor Kloosterman, Hildegard van Nijlen, Janneke de Groot, Jelle Stout, Roan Pronk, Robin de Boer, Ruben Lursen, Willem de Groot, Sanne Bosman

De legendarische tekenaar/schrijver Tomi Ungerer heeft meer dan 150 boeken op zijn naam en een prijzenkast vol glimmende bekers, medailles en lintjes. Zijn herkenbare werk is al decennia geliefd en de inmiddels bejaarde kunstenaar weet nog niet van ophouden –  in 2012 nog verscheen zijn nieuwste prentenboek, ‘Die Nebelmann’. Pas onlangs lijkt de filmindustrie zijn werk ontdekt te hebben – vergelijk dat bijvoorbeeld eens met de werken van de Amerikaanse Dr. Seuss, weliswaar niet echt een generatiegenoot, maar toch… Op wat korte films na is ‘De drie rovers’ (‘Die drei Räuber’, 2007) de eerste adaptatie van het werk van de veelzijdige artiest. Met ‘Het mannetje van de maan’ (‘Der Mondmann’, 2012), lijkt de weg vrij voor meer verfilmingen.

Het mannetje van de maan voelt zich eenzaam. Hij is jaloers op de mensen op aarde, die nooit alleen zijn en plezier maken met elkaar. Zijn woonomgeving, de maan, niet veel meer dan een zilveren bol, is maar saai, er gebeurt nooit iets. Wanneer er een komeet langskomt, twijfelt het mannetje van de maan dan ook niet. Hij pakt de staart beet en stort samen met de komeet ter aarde. De dieren in het bos schrikken van de knal en de krater en het meisje dat met haar vader net een openluchtbioscoop bezocht heeft, is geschokt als ze ziet dat het mannetje van de maan verdwenen is. Haar vader zegt haar dat ze niet zo kinderachtig moet doen, want ‘het mannetje van de maan bestaat natuurlijk helemaal niet’.

Ondertussen maken we kennis met de dictatoriale President die net aan het vieren is dat hij het laatste stukje van de aarde, dat hem nog restte, veroverd heeft. Hij is echter nog niet tevreden en wanneer hem – mede door de inslag van de komeet – het idee ingefluisterd wordt dat hij zijn bezit nog verder kan uitbreiden door zich op de maan te richten, is dat plotsklaps zijn grootste doel. Hij besluit de beroemde uitvinder Dokter Bernhard van der Doenkel te vragen om iets uit te vinden waarmee hij naar de maan kan reizen. De dokter is net wakker uit een lange slaap (hij was verveeld omdat hij alles al ontdekt en uitgevonden had) en omdat sociale contacten niet zijn sterkste punt zijn en hij dus weinig mensenkennis heeft, stemt hij in met het voorstel van de nare wereldheerser.

Omdat ‘Het mannetje van de maan’ zich grotendeels op kinderen richt, is natuurlijk wel duidelijk hoe deze verhaallijnen bij elkaar komen, maar voor de jeugd is deze 2D animatiefilm een spannend avontuur. Er zitten meerdere enerverende momenten in, die de  jonge kijkers op het puntje van hun stoel zullen brengen. Visueel gezien is ‘Het mannetje van de maan’ echter een traktatie voor jong én oud. Veel van het verhaal speelt zich ‘s nachts af, wat voor elke filmmaker natuurlijk een uitdaging vormt, maar voor een animatiefilm al helemaal. De animatoren zijn er desondanks in geslaagd een kleurrijke omgeving te creëren, die iedereen tot de verbeelding zal spreken. Het fragment waarin het maanmannetje door een rivier dobbert tussen allerlei blaadjes en bloemen door is daar een sprekend voorbeeld van. Het effectieve gebruik van licht en donker zorgt voor een magisch geheel. Belangrijk onderdeel van de film is de muziek: van jazzy tonen tot rockklanken en zelfs Louis Armstrong komt nog even voorbij (in de al eerder genoemde rivierscène).

Dat het mannetje van de maan niet per definitie schattig is, maar eigenlijk vooral onwetend, zorgt er wel voor dat het de film aan een duidelijke protagonist ontbreekt. Dat wordt een beetje opgevangen door het meisje, maar zij is ook maar een bijfiguur. Eerder ga je nog om de uitvinder geven, die misschien nog wel de grootste karakterontwikkeling doormaakt. Mooie uitleg wordt er gegeven aan het begrip vriendschap, maar de scène waarin een lavalamp de insinuerende functie van vulkaanuitbarstingen of spuitende fonteinen in platte komedies overneemt is overbodig. Dat is echter maar een klein smetje op een verder uitstekend uitgevoerde productie.

Stephan Schesch was als producent betrokken bij ‘De drie rovers’. ‘Het mannetje van de maan’, dat eenzelfde visuele aantrekkingskracht heeft, is zijn regiedebuut. Dat belooft wat voor de toekomst!

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 maart 2013
DVD-release: 22 april 2014